Psychonaut 4 - Tbilisian Tragedy

Dzisiaj słyszę "nikt".
Nougat szuka kogoś "nikt".
Ten konflikt wygra "nikt".
I zostaje dzisiaj "nikt".

Widzę, że ubrania się kurczą,
Co mi mówisz, smętnie wykrzycz.
Widzę, że myśli się mnożą,
Powiedz, czemu się tak męczysz?

Maska żalu Cię przygina,
Mars o odlotów dźwięk się wznieca.
Moim losem jest melancholia,
To, czego ten miasto potrzebuje - tragedia.

Ty, ty słyszysz to -
Syrena, sługa kolokwialnego folkloru.
Ty, ty wiesz, -
Jesteś tym "nikt".

Widzę, że ubrania się kurczą,
Co mi mówisz, smętnie wykrzycz.
Widzę, że myśli się mnożą,
Powiedz, czemu się tak męczysz?
Widzę, że strachu się boję, nie umiem go pokonać,
Widzę, że śmiercię zobaczyć, wejdź dziś tam i przypomnijmy sobie tragedię.

Widzę, że ubrania się kurczą,
Widzę, że myśli się mnożą,
Widzę, że strachu się boję,
Widzę, że śmiercię doświadczam.

Ja, ja widzę drogę,
Ja stawiam opór.
Ja, ja widzę drogę,
Ja przemierzę morze.
Ja, ja widzę drogę,
Ja nie opuszczę plaży.
Ja, ja widzę drogę,
Ja nie poddam się.

Chlor wnoszę do ust,
Zieleń słońca w głowie.
Codzienny melanż myśli
W mojej skroni zbladnie.
Czego pragnęłeś dla siebie,
Nie znajdę w sobie.
Kiedy w ludziach spodziewałem się odrodzenia,
Uwiązałem się za wierzbie.
Nowo przybyłego zjada śmierć.
Choćbyś się starał nie zmienisz
Tego, co dzisiaj usłyszałem.
Romantyzacja naszej śmierci
Nie zobaczy wschodu jasnego nieba.
Jak śpiew kaczęcej gęby,
Albo wiersz wiersza o czystym ranie.