Porta - El jugador tambien forma parte del juego

Chcę zagrać w grę,
Posłuchaj uważnie,
Są zasady.
Zaczynajmy. / dosł. niech gra się zacznie.
Dziś obudziłeś się nie wiedząc gdzie jesteś,
Zmieszany wszystkim,
Szukając czegoś, czego nie mogłeś znaleźć,
Śmierć jest wszędzie,
Nie można uniknąć przeznaczenia,
Piszesz swoją historię kierując się pewną drogą,
Twój pokój ciągle się pomniejsza,
Czujesz tę samotność, która towarzyszy ci każdej nocy,
Gwiazda!
Widzisz tę ciemność, która zawładnęła światłem,
Bo znalazłeś się w pustce i nie znasz nawet samego siebie.
Pomiędzy wszystkim a niczym płynie czas,
Twoje krzyki są(?) puste podczas gdy słyszysz martwe echo,
Nie ma ramion, w których można byłoby się wypłakać,
Jedynie cztery ściany, które nie pozwalają uciec ,
Niczym pająk chwytający w swoją sieć,
Stres przejmuje kontrolę nad twym ciałem,
Teraz naprawdę powinieneś zacząć się bać,
Twój płacz,
Uspokaja się w ciszy,
Nadzieja się zmniejsza i krzemienie
Nie chcą wskrzesić ognia.
Słabniesz.
Wiara nie wystarcza,
Poruszasz się między cieniami, które prowadzą cię do końca.
Wyjście stąd zależy tylko od ciebie,
Poza tym potrafisz,
Odszukiwać ślady,
Kawałek puzzli to klucz,
Po trochu
Wariujesz.
Przyznaj,
Jesteś marionetką,
Gra stworzona przez byt pozbawiony skrupułów,
Podjęte działania sprawiają, że zaczynasz od zera,
Zagrałeś,
A gracz także jest częścią gry.
Płaczesz, krzyczysz, zadrapujesz ścianę,
Tracisz nadzieję,
Jesteś głodny i spragniony,
Boisz się,
To cię przewyższa.
Świadomość, że jesteś nikim i nikt nie może ci pomóc,
Aby być kimś, powinieneś przemyśleć to przed zagraniem.
Postawiłeś wszystko na jedną kartę,
Niczego nie doceniłeś,
Trzymając wszystko w swoich rękach,
Zbyt późno na poprawę,
¡cagada! Twoim przeznaczeniem jest życie w tej nieskończonej ciemności,
Może docenisz swoje życie jeśli wyjdziesz cało z tej rozgrywki,
To trudne, kiedy są wzory do naśladowania/reguły, którymi trzeba się kierować,
Rozkazy do spełnienia,
Jeśli chcesz żyć, będziesz musiała cierpieć,
Śmierć jest wszędzie,
Uciekaj od niej,
Teraz czujesz, że twoje życie jest naprawdę piękne.
Jestem kimś kochanym, kogo nie pamiętasz.
Pragniesz by to było koszmarem,
I żeby liny, które cię chwytają, były papierowe,
Spróbuj uciec mimo zmęczenia,
Kroczysz w tył,
Zniżasz się po stopniach,
Zamiast się wspinać/iść w górę,
Dla ciebie czas się zatrzymuje,
Ale wskazówki chodzą jak zawsze,
Jesteś zmieszany,
Sam, w miejscu, gdzie nikt cię nie zna,
Drżysz,
Słyszysz głosy i przeczuwasz nieznane,
Jest tylko jedno wyjście, ale nie w twoim zasięgu,
Poszukaj go,
W tej ciemności,
Ile krwi wylejesz.
Czas się kończy,
Życie albo śmierć,
Decyduj szybko albo umieraj powoli,
Musisz wybrać.
Wypełnij swoją część(?),
Wybierasz drogę zguby,
Teraz naprawdę cierpisz
Kłamiesz by zwrócić na siebie uwagę,
Pragnąłeś się zabić a teraz, w godzinę śmierci, już nie chcesz,
Kiedy ocierasz się o śmierć, doceniasz to co masz.
Naprawdę,
Ten chory umysł chce grać,
Chociaż w ostatecznie pragnie tylko pomóc,
Podziękujesz mi kiedyś za to,
Zapewniam cię,
Zasady są proste,
Masz tylko minutę.
Cieszę się widząc cię w ciemności,
Pozostaniesz zamknięty dopóki nie umrzesz.
Co się czuje na twoim miejscu?
Zobaczę, jak gnijesz,
Pionku na mojej szachownicy,
Nie ma czasu, szach mat,
Koniec tej gry.
Koniec gry.