Piotr Fronczewski - Nie wycofuj się

Byłaś ze mną cały PRL, 
Potrafiłaś bić się i wykłócać, 
Dziś Ci muszę śpiewać jak Jacques Brel: 
"Nie opuszczaj mnie i nie porzucaj!" 
Bo o wolność cały PRL 
Bił się umysł Twój, i czyn, i słowa, 
Dziś, gdy prawie osiągnęłaś cel, 
To mi mówisz, że chcesz emigrować... 

Jak bez Ciebie odbić się od dna? 
Całkiem nie wiadomo, lecz wiadomo, 
Że wewnętrzna emigracja ta 
To w tej chwili jest najgorszy pomysł... 
Na dziesiątkach politycznych scen 
Tłum cwaniaczków chce mnie robić w konia, 
Jest mi wciąż potrzebna niby tlen 
Twoja lekkość, dystans i ironia. 

Polityków paru trochę znam, 
A bez Ciebie i trzech zdań nie skleję, 
A gdy z nimi się w dyskusję wdam - 
Oni nie zmądrzeją, ja zgłupieję... 
Oni wciąż traktują jak ten śmieć 
Moralności mej zasady wszystkie, 
Lecz, gdy przegram - pragnę pewność mieć, 
Że przegrałem w Twoim towarzystwie! 

Chcę Cię mieć przy sobie noce, dnie, 
Więc mnie, proszę, nie strasz swą absencją! 
Ukochana, nie opuszczaj mnie, 
Nie wycofuj się... 

...Inteligencjo!