Pezet - Droga

Ej, myślę co to znaczy być sobą
Którą iść drogą
Lubiłem nocą furą jeździć z tobą i
Nie wiele się liczyło ponad to
Chciałem tylko, żebyś była, gdy nie żyło się łatwo
Bo choć to wszystko wydarzyło się dawno
To miłość nie banknot, byłaś siłą i prawdą
W to wszedłem jakbym złożył podpis in blanco
Twoje włosy, wtedy usta też z czerwoną pomadką
Wiesz, chcieliśmy uciec gdzieś wtedy tak bardzo
Z tych ławek pod klatką, zmienić Wawę na Bangkok
Ty byłaś laską, co jarała się Hłaską
A ja typkiem stąd gdzie goście ciągle szpącą dla hajsu
Potem o tym nie myślałem za bardzo
Gdy ktoś w sobotę w nocy zrobił fotki z tą fanką mi
Przyszła z koleżanką, tamto kruszyła kartą
Z nimi ruszyłem w miasto, rano uszyłem kłamstwo
I to wszystko się musiało wydarzyć
Jakieś rozdziały zamknąć, coś na zawsze w nas zabić
Lata później przy łyku kawy
Jak krople prawdy spływają łzy po twojej twarzy

Niech historia zatoczy koło
Sprzedaj za to duszę diabłu, oddaj dolę aniołom
Zanim nas stąd zabiorą, wypijmy za błędy
I te chwile kiedy szliśmy szukać siebie nie tędy [x2]

Kiedy wspominam stare czasy, te wariackie bardzo
Na samą myśl o nich czuję jakbym robił salto
Choć nie miał nikt broni, jeszcze nie płacił kartą
Mieliśmy styl jakbyśmy szli obrobić kantor
Ubrani w sny, nic ponadto, bo nikt z nas nie miał nic ponad to
To jak w tunelu ciemnym patrzeć w światło
To właśnie my, jak ćmy, młodzi, łysi i źli
Chcieliśmy w życie bokiem wejść jak BMW M3
Tak bardzo chciałem uciec stamtąd, być tu gdzie ty
A każdy tu ląduje twardo, gdy leci zbyt wysoko
Wysoko bardzo, prawie jak ptaki
A za wszystko co w życiu dobre trzeba zapłacić
Więc liczę straty, kroki jak w tango
W życiu jak w tańcu szybkim jak Lambo, he
Dam duszę diabłu, za to żeby wrócić tam za darmo
Chcę życie móc wykrzyczeć znów na całe gardło
Choć ono wciąż nas zaskakuje tak jak tego ziomka
Co po trzydziestu latach nagle odnalazł ojca
To i tak nie odda tamtych czasów żadna forsa
Wspominam stare dzieje jak składanki Volta