Patrycja Markowska - Gnaj

Noszę w sobie każdy dzień
Każdą niepokorną myśl
Wiecznie niespokojny duch
Możesz czytać z moich blizn
Siedem życzeń, siedem rzek
W każdej z nich topiłam łzy
Rozpalona w żyłach krew woła mnie

To ja, zmieniam bieg i sieję wiatr
To ja, póki siłę w sercu mam
Koniec też początkiem jest
Gdy twój utracony raj
W piekło zacznie zmieniać się
Przed siebie gnaj i gnaj, i gnaj

Z góry ustalony plan
Zapisany w gwiazdach jest
Znam najgorszej prawdy smak
Piłam słodki kłamstwa sok
Łyk trucizny na zły sen
By przez chwilę nie czuć nic
Ze snu pora zbudzić się
Zacząć żyć

To ja, zmieniam bieg i sieję wiatr
To ja, póki siłę w sercu mam
Koniec też początkiem jest
Gdy twój utracony raj
W piekło zacznie zmieniać się
Przed siebie gnaj

To ja, zmieniam bieg i sieję wiatr
To ja, póki siłę w sercu mam
Koniec też początkiem jest
Gdy twój utracony raj
W piekło zacznie zmieniać się
Przed siebie gnaj, przed siebie gnaj