Nostalgiczna Wędrówka Słońca - Zero

Te cyfry kłamią - ja ich nie rozumiem
Gdy mówią do mnie nie widzę ich ust
Potok informacji, a ja żyje w ciszy -
wżeram się jak kornik w bezkresna tajemnicę

Nie znasz mego świata przez swe grube szkła,
nigdy nie pojmiesz - nie myślisz tak jak ja

Kilka rozwiązań, lecz baza tak daleko,
ogrom możliwości - szok w oczach twych
Pokazać się innym - dwa sprzeczne cele
Widzę wzór na objętość twego mózgu:
Dwie ohydne krechy -
Zero
Echo powtarza -
Zero

Nie martw się i tak nikt nie rozumie,
mądre miny robi tylko klałn
Zrzuć swą dawną skórę właśnie idzie zima -
dla mnie zaczął się już czas zmian

Tak ciężko umierać -
jeszcze gorzej być
Jestem całkiem inny -
we mnie siedzisz Ty