Nocturnal Bloodlust - Suicide

Błękit nieba przyćmił mrok, gdy szkarłat mej krwi pokrył grunt, a me ciało mimowolnie zaczęło podupadać.

Ten dzień znów nadszedł; przez te piguły staję się otępiały, nieświadom ile to krwi już przelałem.
Ten zastrzyk przypomina mi o przeżytym koszmarze, nie jestem w stanie zasnąć bo ktoś tu jest.

Nie jestem w stanie zasnąć, iż ktoś tu jest.
Nie mogę spać bo ten ktoś się zbliża.

Oto ma odpowiedz; "Skoczmy z dachu owego budynku."
Wbiegając po schodach, potknąłem się, iż jestem na haju.
Otaczający mnie świat zaczyna się chwiać, a me serce przyśpieszać.

Ścierwa - nie gapcie się tak!
Jestem roztargniony, wręcz oszalały.

Pozwólcie mi w spokoju rozkoszować się słodkim bólem na mej skórze.
Wybacz mi, ale na wycofanie się jest już za późno.
Czas nie stoi w miejscu, a ja jestem porzuconym ciężarem.

Teraz, stojąc na skarpie, wiatr wieje jak gdyby mnie popychając.
Oto jest mój ostatni rekwiem, zamykam oczy i nadaję koniec memu życiu.

Spadając, czuję że żyję.
Będąc w powietrzu, w końcu zrozumiałem wagę życia.