Mira Kubasińska - Powiedzieliśmy już wszystko

Powiedzieliśmy już wszystko
odegraliśmy już wszystko i już nic
nam nie zdarzy się nowego
każdy dzień i każdy wieczór taki sam.
Znamy wszystkie swoje gesty
znamy wszystkie swoje słowa
śmiech i płacz jest już tylko powtórzeniem
jest już tylko odegraniem scen sprzed lat.
W czterech ścianach zapomniani
dobywamy miecza krzyku
lecz nasz krzyk o wyziębłe bije ściany
jak ze strachu oszalały ptak
uwięziony ptak.
Przez piwnice długiej nocy
po omacku wędrujemy tam gdzie świt
i staramy się ulepić z wyuczonych gestów
miłość i jej wstyd.
Znamy wszystkie swoje słowa
znamy ręce swoje twarze ty i ja
nie umiemy w nich zabłądzić
w nich zatracić się zagubić choć noc trwa.
Rozpalamy wielki ogień
wymawiamy wielkie słowa lecz ich dżwięk
wyziębiony głuchnie w ścianach
jak wrzucony w rzekę kamień
jak utopiony dzwon.
Odegraliśmy już wszystko
powiedzieliśmy już wszystko ty i ja
resztę dopowiedzą drzewa
resztę łez wypłacze za nas deszcz i wiatr.