Michał Bajor - Lubię wracać tam, gdzie byłem

Co dzień nas gna
w nowe strony zadyszany czas,
sto dat,
sto spraw
wciąga nas,
gna nas...

I moje dni,
wszechobecny pośpiech, czasu znak
naznaczył i
może przez to tak...

Lubię...
Lubię wracać tam, gdzie byłem już,
pod ten balkon pełen pnących róż,
na uliczki te, znajome tak,
do znajomych drzwi
pukać, myśląc, czy...
Czy nie stanie w nich czasami
ta dziewczyna z warkoczami.

Lubię wracać w strony, które znam,
po wspomnienia zostawione tam,
by się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich,
choćby nikły cień pierwszych serca drżeń,
kilka nut i kilka wierszy z czasów,
gdy kochałaś pierwszy raz...
I ty nie raz
w samym środku zdyszanego dnia
oglądasz się,
tak, jak ja,
jak ja...

Oglądasz się
tam, gdzie miłość zostawiłaś swą,
ty jedna mnie
umiesz pojąć,
bo...

Lubisz...
Lubisz wracać tam, gdzie byłaś już,
pod ten balkon pełen pnących róż,
na uliczki te, znajome tak,
do znajomych drzwi
pukać, myśląc, czy...
Czy nie stanie w nich czasami
tamten chłopak ze skrzypcami...

Lubisz wracać w strony, które znasz,
do mej twarzy zwrócić twoją twarz,
by się przejrzeć w niej, odnaleźć w niej,
choćby nikły cień pierwszych serca drżeń,
kilka nut i kilka wierszy z czasów,
gdy kochałaś pierwszy raz...