Metallica - The Unforgiven

2020 a metallica nadal na głośnikach

@Maagic:

Piękny tekst i muzyka! Bardzo analityczny w swoim przekazie!

To jest przepiękne .

Piekne...
W sumie to ta piosenka w pewien sposob uksztaltowala me zycie... zagorzalym fanem Mety juz chwile jestem... maja swietne piosenki, bardziej lub mniej znane... ale ta piosenka miazdzy w fotel... i stwierdzenie ze Metallica poszla w komercje przestajac grac thrash metal jest moim zdaniem smieszne :^)


Najlepsza piosenka Mety, mam poprostu sentymemt

@stayhungry: Lady Gaga zaśpiewała z Metallicą i całkiem fajnie im to razem wyszło :p

W końcu jakieś dobre tłumaczenie.

Czy ktoś mi uwierzy, gdy napiszę, że przez całe życie nie interesowałam się muzyką? Do czasu aż trafiłam na The Unforgiven.... Nagle coś zaskoczyło i pośród muzycznej otchłani pojawiło się światło a razem z tekstem utworu odwaga i próba znalezienia swojego gustu muzycznego. Nastała era metalu, gatunek spodobał mi się od razu- bunt, szukanie swego miejsca na Ziemi. Ta muzyka była mi potrzebna, dawała siłę, gdy stałam sama pośrodku tłumu, ale nie można przecież walczyć w nieskończoność... I z czasem muzyczne horyzonty zaczęły się rozszerzać- oprócz uwielbianej Metalliki pojawiły się zespoły: Iron Maiden, Judas Prist, Black Sabbath i wiele innych tytanów metalu i hard rocka. Na tym jednak nie koniec, z czasem to nie wystarczało i zaczęłam podróż wstecz muzycznej historii. Odkryłam Pink Floyd, The Doors, Led Zeppelin, co z kolei doprowadziło mnie do bluesa, który doprowadził mnie do jazzu a później dotarłam nawet to muzyki poważnej! Zainteresowanie metalem osłabło- "wyrosłam z tego", bunt nie był już potrzebny. Po paru latach przestałam też być rockowym purystą, uważającym wszystko inne za całkowite dno. Różne kawałki znajdują się na mojej playliście nawet te zdawało by się bezdennie głupie. Pojawiają się i znikają,ale szeroko pojęty rock i blues zostają. Wielkim błędem jest zamykanie drzwi do innych( czasem kompletnie z innej planety) gatunków. I tak, jednego dnia jestem w operze na Traviacie, za miesiąc będę na koncercie jazzowym, rano słucham japońskiego death metalu, wieczorem zasypiam przy Stairway to heaven, w weekend słucham Erica Claptona albo Stiva Raya Voughana a na weselu tańczę do disco polo (byłam tylko na jednym weselu :P) .
Czy metal to darcie ryja? I tak i nie- z jednej strony cudowne ballady i wokale o skali głosu godnej opery, kunsztowne riffy, i wirtuozerskie solówki, z drugiej wykrzyczane emocje głośne gitary, ogłuszająca perkusja i prowokacyjne teksty. Wszystko pozostaje kwestią gustu i dojrzałości muzycznej. Metalu trzeba nauczyć się słuchać np. ja na początku w Seek& Destroy słyszałam tylko ogłuszający riff ( co mi się podobało) dopiero później skupiłam się na perkusji, doceniłam kompozycję itd i okazało się, że nie jest to tylko "darcie ryja i gitar". W metalu bardzo ważny jest przekaz, często porusza ważne kwestie - odrzucenie, niesprawiedliwość, wojnę, nie jest to bynajmniej "pusta" muzyka i chociażby za to winniśmy jej szacunek.

The Unforgiven zmienił moje życie, otworzył horyzonty, natchnął wolą i odwagą gdy tego potrzebowałam. Jest i pozostanie najważniejszym utworem w moim życiu. Od niego wszystko się zaczęło, cała muzyczna podróż.

@kosior16: Oklaski za klasę dla tego pana ;)

@stayhungry: Hahaha... misiek, ty się weź do laryngologa zapisz co? Bo jak już nawet Beatlesi się dla ciebie drą, to znaczy, że prawdopodobnie masz nadwrażliwość któregoś elementu narządu słuchu i może on ci pomoże... Szczerze współczuję, naprawdę... Chciałam jeszcze napomknąć, ze jeśli uważasz (jak napisałeś parę komentarzy niżej), że rozpoczynanie wszystkiego od "sraj" jest zabawne, czy kulturalne, jeszcze lepiej, cóż... powinieneś porozmawiać z kimś, kto ci to wytłumaczy. Tymczasem trzymaj się z dala od internetowych wypowiedzi, bo po prostu się ośmieszasz. Pozdrawiam i powodzenia w nabywaniu ogłady :)