Mela Koteluk & Smolik - Bliża i dal

Jutro rano ruszam z misją do nowego miejsca.
Chcę spokojnie spać.
Nie zabieram nic ze sobą, prócz swojego serca.
Prócz słońca, przez które trwam.

Biegnę przez mgły.
Biegnę przez ćmy.
Biegnę przez siarczystą moc.
Powierzasz mi pajęczą nić,
zmieniam ją w wiszący most.

Nie obejrzę się za siebie,
już nie spojrzę w przepaść.
Chcę spokojnie spać.
Dzwonisz, ale nie mam siły, by mierzyć się z twoją dzikością fal.

Biegnę przez mgły.
Biegnę przez ćmy.
Biegnę przez siarczystą moc.
Powierzam mi pajęczą nić,
zmieniasz ją w wiszący most.

Biegnę przez mgły.
Biegnę przez ćmy.
Biegnę przez siarczystą moc.
Powierzasz mi pajęczą nić,
zmieniam ją w wiszący most.

Biegnę przez mgły.
Biegnę przez ćmy.
Biegnę przez siarczystą moc.
Powierzasz mi pajęczą nić,
zmieniam ją w wiszący most.

Wygrzewam się jak w słońcu kot,
mogę tu przez chwilę być.
Nie sięgnie mnie straconych lat,
żaden żal, żaden żal.
Bliża i dal.