Mata - Camel

Ma na imię Kamil, a
Czuje się jak Albert Camus
Wieczorami, gdy Camele odpalone zapałkami, popija winami
Czasami z gwiazdami językiem
Tak samo jak on pijanym
Tu snuje plany
Snując się ulicami nocami
Chce mocno żyć
Dopóki dźwięk ołowiany
Nie zniknie razem z nim
W kolorze wielbłąda filtr
Mu kreśli dni
Dni mu kreśli w kalendarzu
No i oś symetrii
Płuca, dym
Głowa myśl
Wszystko się w nim kłębi

Płuca, dym, głowa, myśl
Wszystko się w nim kłębi dziś
A jeszcze gdy matczyna miłość
Chroniła te centymetry
Szukał głębi w tym
A teraz, gdy parlament Europy
I gangrenowe gęby chcą ocalić mu byt
Ma swoją głębię i w tej głębi ma ich
Tak jak pisemne zwiastuny tej śmierci
Jak wszystkie inne rakowe te teksty
Jedyny co odstrasza go, to ten o impotencji
I 15,40, resztę pierdoli
Jak znak banderoli, z kraju Bandery przestępcy
Jak swoje w kolorze moczu tu zęby
Jak to że im śmierdzi
Jak to ferrari co by kupił, gdyby rzucił na te 12 miesięcy

I bez ogródek mówi
Że mało lubi bez balkonów kawalerki
I bez ogródek mówi
Że mało lubi bez ogródków kawiarenki
I te panienki, co im szluga nie umie odmówić
Potem się okazuje, że nie umieją mówić
Nawet dzięki
Jest panem życia i kurew, gdy odpala im z ręki
One są kurwami odzianymi w perswazyjno-kuse sukienki
Ich deficyt atencji, przysłaniają mu wdzięki ich piersi

One to studentki
Styl życia wielkomiejski
Vogue liliowe, trójkolorowe pieski
MK torebki mają
Mają wyjebane, wtedy gdy są tu pytane
Przez polaka robaka o kiepki
Mają wyjebane, gdy Enrique chce te cigarety, Enrique
Mają wyjebane, ale te miednice, stołeczne kurewki
Orgazmy, bletki, indeksy
Sesje, seks i durexy
A na kilka lat przed tym
A na kilka lat przed tym, ej
Szkoła, korki
Korki, butelki