Maryla Rodowicz - Z lotu ptaka

Gdy sen stąd i zowąd otoczy mnie
pomiesza myśli, zmyli czas,
Chociażby przez komin chciałoby się
odlecieć w stronę gwiazd.
Pod ręką żurawi i kaczek sznur,
u nogi kuli ziemskiej brak,
na rzęsach krople zgarnięte z chmur,
a w ustach wiatru smak.

O skaczmy więcz krawędzi dnia,
pofruwać tam lub tu.
Kto nie startował tak jak ja,
Z lotniska swego snu
Kto nie czuł się kuzynem gwiazd
Palonym wiatrem w dłoń
Kto nie chciał z lotu ptaka raz,
popatrzeć na swój dom.

Świat kręci się w kółko jak wielki bąk.
A ja pół siebie, ptaka pół.
Z serca ciężary, troski z rąk
Jako balast zrzucam w dół.

Patrzę na rzeki na plamy drzew,
na ludzi, jacy mali są
Jak wodzą oczami za lądem mew,
Bo także fruwać chcą.

Skaczmy więc z krawędzi dnia,
pofruwać tam lub tu.
Któż nie startował tak jak ja?

Kto nie czuł się kuzynem gwiazd,
palonym wiatrem w dłoń?
Kto nie chciał z lotu ptaka raz