Marta Mirska - Błękitny deszcz

Jak ślepy cień ominął mnie
I znikł bez śladu we mgle
I nawet łez na mej twarzy
Mój miły nie zauważył

I tylko deszcz rozpłakał się nade mną
Błękitny deszcz, co moje smutki znał
Czy o tym wiesz, że tylko deszcz
Odnalazł mnie wśród mgły?
Błękitny deszcz, co widział samotne łzy

I w milczące dnie, w niejedną noc bezsenną
Pocieszał mnie deszczowy dobry szept
Czy o tym wiesz, że właśnie deszcz
Był ze mną w smutku czas?
Błękitny deszcz, ten sam, co widział nas

Cóż zrobić mam ze smutkiem swym?
Zapomnieć tak chciałabym
Lecz znowu deszcz przyszedł do mnie
By mi o tobie przypomnieć

To tylko deszcz rozpłakał się nade mną
Błękitny deszcz, co własne smutki ma
Posłuchaj, wiesz, to tylko deszcz
Odnalazł mnie wśród mgły
To tylko deszcz, to nie są już moje łzy

I odleciał deszcz, pozwolił mi zapomnieć
Odleciał deszcz, ostatnia kropla lśni
Błękitny deszcz zapomniał też
O smutku tamtych dni
Niczyich łez nie przypomina mi