Marina Diamandis - Man's World

Mam różane policzki jak cherubin Boucher’a
Jestem truskawkowym napojem
Unoszę me rzęsy ku niebu
Moje włosy opadają gwiaździstym wodospadem
Chmury zasnuwają nasze oczy, widzieliśmy już wszystko
Kiedyś paliłeś mnie na stosie
Bo miałeś mnie za wiedźmę, wieki temu
Teraz po prostu nazywasz mnie dziwką

Matka natura umiera
A nikt nie zapisuje wyników
Nie chcę dłużej żyć w świecie mężczyzn*
Nie chcę dłużej żyć w świecie mężczyzn*
Ani chwili dłużej

Bungalow Marylin o numerze siedem
W różowym pałacu, gdzie mężczyźni zrobili z niej legendę
W posiadaniu szejka, który zabił tysiące gejów
Wydaje mi się, że dlatego później kupił najbardziej pedziowaty hotel w Los Angeles

Matka natura umiera
A nikt nie zapisuje wyników
Nie chcę dłużej żyć w świecie mężczyzn
Nie chcę dłużej żyć w świecie mężczyzn
Ani chwili

Jeśli masz matkę, córkę lub przyjaciółkę
Może to już czas, abyś pojął
Że świat w którym żyjesz
Nie jest dla nich taki sam, jak dla ciebie
Więc nie karz mnie za to, że nie jestem mężczyzną

Wiosna nadchodzi, gdy jest na to czas
Kobiety niczym fiołki wychodzą na światło dzienne
Nie lekceważ mocy tworzenia życia
Ta planeta ma zabawny sposób, by zakończyć walkę

Jeśli masz matkę, córkę lub przyjaciółkę
Może to już czas, abyś pojął
Że świat w którym żyjesz
Nie jest dla nich taki sam, jak dla ciebie
Więc nie karz mnie za to, że nie jestem mężczyzną

Więc nie karz mnie za to, że nie jestem mężczyzną
Za to że nim nie jestem

*Może również chodzić o "Świat człowieka". Mimo iż tekst piosenki ma wydźwięk feministyczny, ten fragment w kontekście umierającej natury dotyczy każdego człowieka, niezależnie od płci