Marillion - Beyond you

Gdybyś była dzieckiem, mógłbym chwycić Cię i uciec
Mógłbym schować Cię w zakamarkach serca
Jest jakaś prawda w tym szaleństwie, której nie mogę przewalczyć
I gorączka, która nie chce mnie opuścić
Nie chcę swego serca
Nie chcę swej głowy
Nie potrzebuję przyjaciół
Nie chcę swojego łóżka
Nie mogę żyć ze sobą
Nie potrafię wytrzymać z sobą samym
Nie potrafię przyjąć żadnej pomocy
Choć bardzo próbuję chcieć
Ale nie potrafię obyć się bez ciebie

Będę stał w oknie
Gapiąc się na kształty w deszczu
Jak przestrzeń pomiędzy nami doprowadza mnie do szału

Nie potrafię wytrzymać z sobą samym
Nie potrafię przyjąć żadnej pomocy
Choć bardzo próbuję chcieć
Nie chcę nikogo innego

Gdybym był dzieckiem
Broniłbym się przed porzuceniem
Usiadłbym na ulicy
Kopał nogami i krzyczał

Nie jestem szczególnie męski
Ale wiem jaki jestem
I wiem, że to nie zniknie
Będę udawał, że jestem silny
zastanawiając się gdzie jest moje miejsce

A to uczucie powraca falami
rana w moim ciele, boląca
Niczym konające serce
Płacząca dusza.
Wyczerpany i bez opieki
Wzięłaś wszystko i chcesz więcej
A ja trzymam, by Cię nie puścić
Ale to Cię krzywdzi
Krzywdzi

Nie mogę żyć ze sobą
Nie potrafię wytrzymać z sobą samym
Nie potrafię przyjąć żadnej pomocy
Choć bardzo próbuję chcieć
Ale nie potrafię obyć się bez ciebie

Gdybym był dzieckiem porwałbym cię i uciekał
Ale mówię, że nie wiem... Choć wiem
I mówię, że odchodzę


* Piosenka, jak i cała płyta mówi o złudnym świetle sławy – celebrytach, których dzień (światło słońca) obnaża. Niewątpliwie utwór poświęcony jest Preslyoi.