Maria Koterbska - Nie ma takich róż

Chodzisz po kwiaciarniach, chociaż pada deszcz,
chodzisz co dzień już od kilkunastu dni.
Szukasz wciąż i szukasz, bo mi kupić chcesz
róże, jakich dotąd nie miał nikt.

A nie ma takich mórz, mórz, których nie nazwano,
nie ma takich mórz na całym świecie.
I nie ma takich róż, róż, których nie dawano
kiedyś gdzieś tam jakiejś już kobiecie.

I to jest właśnie to, i to jest sprawa prosta:
wszystko było już, co do nas wraca znów.
Bo nie ma takich róż, róż, których ktoś nie dostał,
nie ma takich, nie ma takich róż.

Gdy przy swojej twarzy czuję twoją twarz,
gdy po włosach twoje ręce głaszczą mnie,
zawsze myślisz wtedy, jak mnie nazwać masz,
a ja sobie myślę wtedy, że…

Że nie ma takich snów, snów, których już nie śniono,
nie ma takich snów na całym świecie.
I nie ma takich słów, słów, których nie mówiono
kiedyś gdzieś tam jakiejś już kobiecie.

I to jest właśnie to, i to jest właśnie miłość:
wszystko było już, co do nas wraca znów.
Bo nie ma takich słów, słów, których już nie było,
nie ma takich, nie ma takich słów.