Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Maria Callas
Popularne teksty
17. Verde - Xoxo
Maria Callas - Tu che le vanità...
Tu che le vanità...
Tekst dodał(a): Riccardo
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): translatorAI
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Riccardo
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
ELISABETTA
Tu che le vanità conoscesti del mondo
e godi nell'avel il riposo profondo,
se ancor si piange in cielo, piangi sul mio dolor,
e porta il pianto mio al trono del signor.
Carlo qui dée venir! che parta e scordi omai...
A Posa di vegliar sui giorni suoi giurai.
Ei segua il suo destin, la gloria il traccerà.
Per me, la mia giornata a sera è giunta già!
O Francia, nobil suol, sì caro ai miei verd'anni!
Fontainebleau! ver voi schiude il pensiero i vanni.
Giuro eterno d'amor là dio da me ascoltò,
e quest'eternità un giorno sol durò.
Tra voi, vaghi giardin di questa terra ibéra,
se Carlo ancor dovrà fermare i passi a sera,
che le zolle, i ruscel', i fonti, i boschi, i fior,
con le loro armonie cantino il nostro amor.
Addio, bei sogni d'ôr, illusïon perduta!
Il nodo si spezzò, la luce è fatta muta!
Addio, verd'anni, ancor! cedendo al duol crudel,
il core ha un sol desir: la pace dell'avel!
Tu che le vanità conoscesti del mondo
e godi nell'avel d'un riposo profondo,
se ancor si piange in cielo, piangi sul mio dolor,
e il tuo col pianto mio reca appié del signor.
Tu che le vanità conoscesti del mondo
e godi nell'avel il riposo profondo,
se ancor si piange in cielo, piangi sul mio dolor,
e porta il pianto mio al trono del signor.
Carlo qui dée venir! che parta e scordi omai...
A Posa di vegliar sui giorni suoi giurai.
Ei segua il suo destin, la gloria il traccerà.
Per me, la mia giornata a sera è giunta già!
O Francia, nobil suol, sì caro ai miei verd'anni!
Fontainebleau! ver voi schiude il pensiero i vanni.
Giuro eterno d'amor là dio da me ascoltò,
e quest'eternità un giorno sol durò.
Tra voi, vaghi giardin di questa terra ibéra,
se Carlo ancor dovrà fermare i passi a sera,
che le zolle, i ruscel', i fonti, i boschi, i fior,
con le loro armonie cantino il nostro amor.
Addio, bei sogni d'ôr, illusïon perduta!
Il nodo si spezzò, la luce è fatta muta!
Addio, verd'anni, ancor! cedendo al duol crudel,
il core ha un sol desir: la pace dell'avel!
Tu che le vanità conoscesti del mondo
e godi nell'avel d'un riposo profondo,
se ancor si piange in cielo, piangi sul mio dolor,
e il tuo col pianto mio reca appié del signor.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie przez AI:
Pokaż tłumaczenieElżbieta
Ty, która znałeś próżność świata
i cieszysz się głębokim spokojem grobu,
jeśli nadal płaczą w niebie, płacz nad moim bólem,
i przynieś mój płacz do tronu Pana.
Karol powinien tu przyjść! Niech już odchodzi i zapomina...
Przysiągłem Posie, że będę czuwał nad jego dniami.
Niech podąża za swoim przeznaczeniem, chwała go poprowadzi.
Dla mnie mój dzień dobiegł końca wieczorem!
O Francjo, szlachetna kraino, tak droga mojej młodości!
Fontainebleau! Przed tobą otwiera się myśl.
Ślub wieczny miłości, tam Bóg mnie wysłuchał,
a ta wieczność trwała tylko jeden dzień.
Między wami, piękne ogrody tej iberyjskiej ziemi,
jeśli Karol jeszcze będzie musiał zatrzymać się wieczorem,
niech ziemia, strumienie, źródła, lasy, kwiaty,
śpiewają naszą miłość swoimi harmoniami.
Żegnaj, piękne złote marzenia, utracona iluzjo!
Węzeł się rozwiązał, światło stało się milczące!
Żegnaj, zielone lata, jeszcze raz! Ulegając okrutnemu smutkowi,
serce ma jedno pragnienie: pokój grobu!
Ty, która znałeś próżność świata
i cieszysz się w grobie głębokim spoczynkiem,
jeśli nadal płaczą w niebie, płacz nad moim bólem,
i twój płacz przynieś u stóp Pana z moim.
Ty, która znałeś próżność świata
i cieszysz się głębokim spokojem grobu,
jeśli nadal płaczą w niebie, płacz nad moim bólem,
i przynieś mój płacz do tronu Pana.
Karol powinien tu przyjść! Niech już odchodzi i zapomina...
Przysiągłem Posie, że będę czuwał nad jego dniami.
Niech podąża za swoim przeznaczeniem, chwała go poprowadzi.
Dla mnie mój dzień dobiegł końca wieczorem!
O Francjo, szlachetna kraino, tak droga mojej młodości!
Fontainebleau! Przed tobą otwiera się myśl.
Ślub wieczny miłości, tam Bóg mnie wysłuchał,
a ta wieczność trwała tylko jeden dzień.
Między wami, piękne ogrody tej iberyjskiej ziemi,
jeśli Karol jeszcze będzie musiał zatrzymać się wieczorem,
niech ziemia, strumienie, źródła, lasy, kwiaty,
śpiewają naszą miłość swoimi harmoniami.
Żegnaj, piękne złote marzenia, utracona iluzjo!
Węzeł się rozwiązał, światło stało się milczące!
Żegnaj, zielone lata, jeszcze raz! Ulegając okrutnemu smutkowi,
serce ma jedno pragnienie: pokój grobu!
Ty, która znałeś próżność świata
i cieszysz się w grobie głębokim spoczynkiem,
jeśli nadal płaczą w niebie, płacz nad moim bólem,
i twój płacz przynieś u stóp Pana z moim.
Przetłumaczone przez sztuczną inteligencję
Popraw to tłumaczenie
Historia edycji tłumaczenia
| Kompozytor: |
Giuseppe Verdi Edytuj metrykę |
|---|---|
| Ciekawostki: |
z IV aktu opery "Don Carlo" |
Komentarze (0):