Magdalena Łoś-Wojcieszek - Miałam jej twarz

Jak powiedzieć to mam?
Z każdym dniem
Coraz mniej znam siebie
Wszystko to, tak mnie męczy ten bar i klienci kosztują mnie coraz więcej...

Jak pogodzić się z tym,
Że z tej dawnej mnie nie zostało nic,
Mimo że ja jakoś mało mam starych przyjaciół Tamtą dziewczynę wciąż znam

Choć się peszy swoje wie
Mimo kłamstw dobrze chce
Sercu wciąż daje w kość
Nie poprosi by pomógł jej ktoś
Ma wśród zalet mało wad
Wciąż samotna od tylu lat
Znajdziesz w niej wszystkie smaki
Złączone jak w każdej z tych tart
Nie ma jej, ale miałam jej twarz

To nie to czego chciałam
Bywa, że życie wchodzi od kuchni
Wyrabia cię w misie i wmawia, że prawdą są sny
I zjawiasz się ty

Nie o tobie marzyłam
Szczerze mówiąc to dziś
Chętnie dałabym wszystko by zacząć od nowa
I inne otworzyć mu drzwi
Tej dziewczynie sprzed lat

Jej rozwagi było brak,
Ale dziś kosztem blizn
Wie jak twardą być
Kiedy cios zada ktoś,
Kto nie kocha jej tak,
Choć czasem ma dość

Boi się myśli skrytych gdzieś w duszy
Wciąż mocniejszych dzień w dzień,
Aż ją w końcu ktoś ruszy
I popchnie do walki o ogień co płonął i zgasł
Minął czas, kiedy miałam jej twarz
Bo miałam jej twarz

Ma wśród zalet, mało wad
Wciąż samotna od tylu lat
Znajdziesz w niej wszystkie smaki
Złączone jak w każdej z tych tart
Nie ma jej, ale miałam jej twarz