Lumen - Буря

Gdy w oczy godzą bolesne przypływy
Morza, które jest w każdym z nas,
Ty sam widziałeś te fale
Tak wiele razy. Tak wiele razy!
I podobnie do Aralskiego, Twoje morze zaorane,
Ono stało się płytkie, ono jest zbyt zmęczone.
Ty nikomu nie pokażesz, co się z nim stało
Słona pustynia. Morze zniknęło...


Nie krzycz tak na mnie, że wzywam nową burzę.
Dalej, zaufajmy jej i nie interesuje mnie, co będzie.
Niech wiatry obudzą się i niech chodzą po falach.
I tam, gdzie zdechło morze, będzie nowy ocean.


Mam dwadzieścia kilka lat,ale dlaczego tak po prostu
Moje morze wewnątrz mnie jest całe zarośnięte, świerzbiące
W starych barkach i kawałkach nierdzewnej stali.
Wszystko w siną dal zarosło reklamami.
Moje morze zdaje się pękać w szwach,
ja sam jestem tarczą, tarczą z reklamy.
Więc niech wreszcie, cholera, zaczyna się burza!
Niech ona się wreszcie zaczyna, suka!


Jak nieśmiały pingwin, ukrywałem się w skałach,
Spojrzałem na dumnego ptaka, mój czas nastał.
Ja też umiem latać,
jeśli dobrze zatupię nogami.
I niech mi zagrzmi ta burza...
Czekam, jestem gotów, niech niebo się chmurzy
swoje szare chmury, ciężkie krople.
Niech rwie moją duszę, jak ostrą szablę.
Rwij moją duszę, jak ostrą szablę!
Rwij moją duszę, jak ostrą szablę!!!


Nie krzycz tak na mnie, że wzywam nową burzę.
Dalej, zaufajmy jej i nie interesuje mnie, co będzie.
Nie krzycz na mnie, że wzywam nową burzę.
Dalej, zaufajmy jej i nie interesuje mnie, co będzie.


Niech obudzą się wiatry i niech chodzą po falach
I tak, gdzie zdechło morze, będzie nowy...