Luciano Pereyra - Me acostumbré

"Przyzwyczaiłem się"

Przyzwyczaiłem się kochać ciebie
zagubioną pomiędzy moimi marzeniami.
Przyzwyczaiłem się całować tylko
twoje wspomnienie.

Przyzwyczaiłem się do moich spraw,
które kiedyś były naszymi.
Przyzwyczaiłem się czekać na ciebie
przy otwartym oknie.

Przyzwyczaiłem się kochać ciebie,
jakbyś nie była daleko
i czuć ciebie w moim łóżku
i bawić się twymi włosami.

To, co płynie w moich żyłach,
zostawiam ci w wierszu,
abyś w każdej chwili
mogła przeczytać.

To, co płynie w moich żyłach,
zostawiam ci w wierszu,
abyś w każdej chwili
mogła przeczytać.

Przyzwyczaiłem się być wolnym,
jak wolne są wiatry.
Przyzwyczaiłem się do tego szaleńca,
który żyje w moim lustrze.

Jeśli usiadłem, by do ciebie napisać
tak, jak wiele innych razy,
to dlatego, bo do zapomnienia ciebie
być może nie przyzwyczaiłem się.

To, co płynie w moich żyłach,
zostawiam ci w wierszu,
abyś w każdej chwili
mogła przeczytać.

To, co płynie w moich żyłach,
zostawiam ci w wierszu,
abyś w każdej chwili
mogła przeczytać.