Lonstar - Ballada wolnej drogi

Nie dotarłem do Poznania przed wieczorem
W nocy spałem gdzieś na łące
Ty znasz dobrze to uczucie niepewności
Kiedy kończą się pieniądze

Mało spałem, bo mnie stale
Budził drwiący i bezczelny rechot żab
Rano sztywny i połamany
Wstałem i wyszedłem znów na szlak

Przeleciało z milion wozów
A ja kląłem własną dolę i głupotę:
Jakim cudem oni mają limuzyny
A ja nadal autostopem?

Ulitował się nade mną jakiś anioł
W tym piekle spalin, blach i kół
I dowiózł mnie do baru "Klakson"
Co bigosem szoferaków od lat truł

W barze była pewna Jola
Co pół roku temu była taka słodka
Ale w jej obecnym stanie
Dałbym wiele, żeby tylko jej nie spotkać

Więc wycofałem się do wyjścia
I na skraju szosy przystanąłem znów
Choć przy Joli siedział facet
Co od roku był mi winien osiem stów

To, co ze mnie pozostało
Po ataku dokonanym przez komary
Wynajęło się do pracy
Przy pszenicy, bo to żniwa pełną parą

Pośród żartów i dowcipów
Zwinęliśmy się ze zbożem w jeden mig
Miałem łapy całe w bąblach
A w kieszeni nowych setek cały plik

Pomyślałem, że już pora
By nareszcie wziąć się w garść i ustatkować:
Urodziny mam czterdzieste
A zaczynam moje życie wciąż od nowa

Więc ruszyłem do mej byłej
Co mieszkała kiedyś niedaleko stąd
Ale trochę się spóźniłem:
Wyszła za mąż i wyniosła się na Śląsk

No i powiedz, co ma robić
Taki nierób, gitarzysta i włóczęga?
Ty masz dom, pieniądze, żonę
A mnie tylko los niepewny stale nęka

Może tak już jest pisane
Że nie dojdzie do niczego biedny chłop?
Los złośliwy jest jak szosa
No bo innym daje auto, a mnie stop