Krvavy - ARH+ (vWF)

Ona wielbi topić nagie ciało w
pręgach
Rdzawych wstęgach, w skutki jest
brzemienna
Walka z porcelaną- to modlitwa
co rano
Tak jak mi przykazano, by
kontrastem plamić białość
Mam do niej słabość gdy gałęzie,
odnogi
Kieruje wszędzie, od ścian po
podłogi i duszę
Gdzie dąży- nie pomnę, bo gdy
za nią pobieżam
Wsiąka jej lepkość w przestrzeni
obrzeża
Ze sobą zabiera część mojej
historii
Nie w glorii skąpanej, a ciemni
insomnii
Dławią mnie myśli o jej
rodowodzie
Słodka jak -wiść, a cierpka jak
fobie
Gdy pytam ją szeptem- wkrada
się w fugi
Ornamentem odpowie jako cień
długim
W słowa związanym
ARH+
W erozji mięsa znajduje żleby
Podle własnej potrzeby zalewa
tuszę
Ze zboczy ciała umyka wprost w
duszę
By zgładzić jak muchę ścierwo
tak kruche
Nie zegar odlicza czas, a krople
Cieknąc formują tereny
podmokłe
konwulsji nocnych emocji
Znów płaczą krany i rur pajęcze
sieci
Od niej wilgotny poczynam
bredzić
Ja słucham, zamieram, jak
Makbet Lady
Swe dłonie składam w posocze
przysięgi
Świadczony plamami na
zewnątrz i w środku
Tą skazą diabelną rozkwitłą w
zarodku
Wyciekam sam z siebie by
ostawić padło
Na żer gawronów, bo tak mi
przypadło...
Umierać za życia
ARH+