Krakowska Orkiestra i Chór Polskiego Radia - Piosenka szofera

Jedzie szofer z plutonu naszego,
po gościńcu pomyka nasz zuch,
któż by ciebie nie poznał, kolego,
gdy się w służbie uwijasz za dwóch.

Szofer zżył się ze swym samochodem,
razem pędzą drogami wśród drzew.
Szofer serce i ręce ma młode
i potrafi przez ogień i wodę
przewieźć męstwo i radość, i śmiech,
przewieźć męstwo i radość, i śmiech.

Hej, kolego, po drogach najcięższych
wiozłeś rannych, nie bojąc się bomb.
Po toś walczył, by pokój zwyciężył,
by ojczysty przywrócić nam dom.

Szofer zżył się ze swym samochodem,
razem pędzą drogami wśród drzew.
Szofer serce i ręce ma młode
i potrafi przez ogień i wodę
przewieźć męstwo i radość, i śmiech,
przewieźć męstwo i radość, i śmiech.

Swoją pracą w Ojczyźnie pogodnej
nie przestajesz o przyszłość się bić.
Hej, kolego, spisujesz się godnie
w bitwie – wczoraj, w pokoju – już dziś.

Szofer zżył się ze swym samochodem,
razem pędzą drogami wśród drzew.
Szofer serce i ręce ma młode
i potrafi przez ogień i wodę
przewieźć męstwo i radość, i śmiech,
przewieźć męstwo i radość, i śmiech.