Klaudia Sobotka - Kadr

Byłam na mieście trochę późno
By podejrzeć Ciebie, jak znajdujesz przestrzeń
By tak bezszelestnie dzielić świat na dwa
Brzmi niedorzecznie, ale po co znów
Wychodzisz, znikasz sam

Tam, pod tym zdjęciem już widziałam
Że dziś zostałeś ślad, aaaaa
A wokoło tlił się żar

Kroki lekko rozmiękczone
Nie wiem, na czym stoję

Na raz wykrzykuję każdy żal
Na dwa zamieniam w głupi żart
Bo ja, bo ja
Znowu niechciana wchodzę w kadr

Raz mówisz, że chcesz wiecznie trwać
Dwa słowa ciągle rzucasz w twarz
A ja, a ja
Znowu niechciana wchodzę w kadr

Spytałam wreszcie, chyba słów zabrakło
Zamiast - mętny wzrok jak by
Na wietrze cały obraz nas
W sekundę wypadł z rąk

Aaa, a wokół zapach traw
Kroki mocno spowolnione
Nie wiem, na czym stoję

Na raz wykrzykuję każdy żal
Na dwa zamieniam w głupi żart
Bo ja, bo ja
Znowu niechciana wchodzę w kadr

Raz mówisz, że chcesz wiecznie trwać
Dwa słowa ciągle rzucasz w twarz
A ja, a ja
Znowu niechciana wchodzę w kadr