Karolina Stanisławczyk - Atrament feat. Don Juan

Ty pierzesz w mej głowie swoje brudy
Nie ucieknę, a nie chce iść za tobą jak za trendem,
Zabierasz swoje rzeczy, ciągle wracasz tu, jak boomerang znów.

Pref :
Czuję cię przez sen i nie wiem już jak, nie wiem już jak,
Znaleźć atencje, tej której mi brak, której mi brak,
Więc zwalniam miejsce i całe szczęście,
Bo ciągle czegoś mi brak, czegoś mi brak.

Ref :
Mam paranoje przez które nie mogę dziś spać,
I puszczam je w obieg i krążą wśród nas,
Są jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.
Już nie chcesz mnie znać i nie chcę cię znać, To jak domek z kart,
Pale twój wstyd,
To jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.

Złota klatka to nie prawda
Z nieba deszcz nie zmyje kłamstwa,
Goni nas strach ,
Znak to panna,
To nie ja gdzieś,
Noc polarna,
Spadam w gwiazdach,
Znów brak barier,
Nowy standard,
Ty odmawiasz go na amen.

Pref:
Dopijam ciebie do dna,
Mam rozmazany obraz,
Jak stare taśmy w rolkach, jak słaby sygnał w TV,
Popatrz,
Jak mówię o głupotach, jak mówię, że nie kocham,
Bo ciągle czegoś mi brak, czegoś mi brak.

Ref :
Mam paranoje przez które nie mogę dziś spać,
I puszczam je w obieg i krążą wśród nas,
Są jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.
Już nie chcesz mnie znać i nie chcę cię znać, To jak domek z kart,
Pale twój wstyd,
To jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.

Bridge :
Jak atrament, Jak atrament, nie znika cień, znika mój cień. (2x)

Ref :
Mam paranoje przez które nie mogę dziś spać,
I puszczam je w obieg i krążą wśród nas,
Są jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.
Już nie chcesz mnie znać i nie chcę cię znać, To jak domek z kart,
Pale twój wstyd,
To jak atrament, niezmywalne,
Jak łzy, które mamy na sobie sprzed lat.