Kali - Krime Story Prolog

Chodź, zabiorę Cię
Głęboko w cień i mrok
Zbrodnia - powszedni chleb
Krime zimny jak glock


Kolejny dzień, fatalny dzień
Silniej pcha ku dnu
A mrok i cień, mrok i cień
Tylko znajome mu
Zbrodni zew, pieniądza zew
Przyciąga do spustu
Popłynie krew, popłynie krew
Zaglądnie w oczy złu

Trujący tlen, getta toksyczny tlen
Zabija powoli, jak rak cichym assassinem
Z każdym atomem, przeżartym żalem i bólem
Zmierza ku przepaści z nadzieją być szczurów królem


Historię zapisaną krwią
Beton chłonie jak kartki
Czy bohater mną
Słowa kryją szyfry, zagadki
Ulica w roli matki
Karmi, śle zgniłe całusy
Jak twarda ręka tatki
Karci skórę, liczne bruzdy

Krime to chłopak jak wielu na osiedlach
Chce żyć jak król, a nie zdychać jak szczur
Skrzydła jak skalpel podcina mu bieda
Jest gotów, by z bani rozjebać mur
Chce hajsu, chce ten blit
Po trupach do celu, na szczyt
Głodny jak wilki krwi
Czy dobro w nim się tli

Sztywny jak trzepak - jest gotów, by zabić
Jedyne, co zna to przemoc i krzyk
Gotów na wszystko, by ołów odpalić
Chce dojść do władzy, przytulić ten kwit
Marzeniem lepsze dni
Martwy król mu się śni
Nawet kosztem zbrodni
Nie do zatrzymania jak po PCP

Versace, Versace
Chce ciuchy Versace
Koks nie dopalacze
Zapłacze, zapłacze
Ziomeczku, zapłacze
Bez uczuć z betonu ul
Uraczy, uraczy
Pięścią uraczy
W drodze do willi, nie daczy
Co znaczy, co znaczy
Miłość co znaczy
Nie wie, bo zna tylko ból


Kolejny dzień, fatalny dzień
Silniej pcha ku dnu
A mrok i cień, mrok i cień
Tylko znajome mu
Zbrodni zew, pieniądza zew
Przyciąga do spustu
Popłynie krew, popłynie krew
Zaglądnie w oczy złu

Trujący tlen, getta toksyczny tlen
Zabija powoli, jak rak cichym assassinem
Z każdym atomem, przeżartym żalem i bólem
Zmierza ku przepaści z nadzieją być szczurów królem


Błędne decyzje poparte niefartem rodzą tragizm
Czasu nie cofnie, żaden pieniądz karmy nie naprawi
Zabawne życie, bawi się nim jak dłonie pacynką
Co naważone - dźwiga, skala przeważa się w nicość

Czym jest miłość
Czy przeznaczone mu jej doznać?
Czy druga połowa gdzieś błądzi jak on
Czy pisane jest mu ją kochać?
Gdy za gradem kul, nienawiści i strachu
Skrada się mroczna postać
Każdy skona, lecz nie każdy żyje
Chce uciec, by w piekle nie zostać

Nie wie sam co góra, co dół - jak ambigram
Co prawda, co spam
Co jawa, co hologram
Sił gram, by pchać kram
Zapuka do bram piekła, czy nieba
Sprawdź sam, sprawdź sam, e!
Chcesz się przekonać jak głębokie jest dno
Jak łatwo jest upaść i przegrać swe życie
Gdy światła gasną, a kolory zbledną
Staczasz się na dno, zapomnij o szczycie

Ucieka, ucieka
Przed śmiercią ucieka, problemy płyną jak rzeka
Ta przepaść, ta przepaść
Ta głęboka przepaść, z krawędzi w otchłań zerka
Polega, polega
Na sobie polega, skostniała pomocna ręka
Nie klęka, nie klęka
Nigdy nie klęka - nawet samego Boga się nie lęka

Chodź, zabiorę Cię
Głęboko w cień i mrok
Zbrodnia powszedni chleb
Krime zimny jak glock


Kolejny dzień, fatalny dzień
Silniej pcha ku dnu
A mrok i cień, mrok i cień
Tylko znajome mu
Zbrodni zew, pieniądza zew
Przyciąga do spustu
Popłynie krew, popłynie krew
Zaglądnie w oczy złu

Trujący tlen, getta toksyczny tlen
Zabija powoli, jak rak cichym assassinem
Z każdym atomem, przeżartym żalem i bólem
Zmierza ku przepaści z nadzieją być szczurów królem