Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Kabaret Olgi Lipińskiej
Kabaret Olgi Lipińskiej - Kapitanowie
Kapitanowie
Tekst dodał(a): Partisan
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): brak
Dodaj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Partisan
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Nad zorzą w kłębach chmur czerwone wyrwy
Srebrzysta mewa, rejsu towarzyszka
Z czerwonych fal wyjmuje szybko ryby
Niczym płonące głownie wprost z ogniska
Dwa prądy starły się jak dwa brzeszczoty
Za rufą pusta skrzynka tańczy walca
Przy kotłach w świetle purpurowo-złotym
Czerwony palacz stanął już jak władca
Kapitanowie, myśmy wydeptali
Niejeden szlak w oceanicznej fali
Myśmy rozpruli dziarskim kilem morze
I oczyścili dno z podwodnych traw
Ale okręty, сo za nami płyną
Z tą samą będą zmagać się głębiną
Ten sam dręczący ból je w końcu zmoże
Gdy na te same wpadną ostrza raf
Na cztery nogi kuty jest nasz bosman
Ale сo chwila pot ociera z twarzy -
Jaką mieliznę jeszcze zdarzy los nam
Jaką luneta jeszcze dal pokaże?
A junga patrzy na horyzont trwożnie
I pomarańcze z twardej, żółtej skóry
Uwalnia tak powoli i ostrożnie
Jakby rewolwer uwalniał z kabury
Kapitanowie, myśmy wydeptali
Niejeden szlak w oceanicznej fali
Lecz statki, które mają nas na oku
Szukając naszych śladów, stracą czas
Nam nie przystały miejsce ani data
Byliśmy kiedyś w jakimś punkcie świata
A jeśli cel podróży został z boku -
Nigdzie i nigdy nie był żaden z nas
Srebrzysta mewa, rejsu towarzyszka
Z czerwonych fal wyjmuje szybko ryby
Niczym płonące głownie wprost z ogniska
Dwa prądy starły się jak dwa brzeszczoty
Za rufą pusta skrzynka tańczy walca
Przy kotłach w świetle purpurowo-złotym
Czerwony palacz stanął już jak władca
Kapitanowie, myśmy wydeptali
Niejeden szlak w oceanicznej fali
Myśmy rozpruli dziarskim kilem morze
I oczyścili dno z podwodnych traw
Ale okręty, сo za nami płyną
Z tą samą będą zmagać się głębiną
Ten sam dręczący ból je w końcu zmoże
Gdy na te same wpadną ostrza raf
Na cztery nogi kuty jest nasz bosman
Ale сo chwila pot ociera z twarzy -
Jaką mieliznę jeszcze zdarzy los nam
Jaką luneta jeszcze dal pokaże?
A junga patrzy na horyzont trwożnie
I pomarańcze z twardej, żółtej skóry
Uwalnia tak powoli i ostrożnie
Jakby rewolwer uwalniał z kabury
Kapitanowie, myśmy wydeptali
Niejeden szlak w oceanicznej fali
Lecz statki, które mają nas na oku
Szukając naszych śladów, stracą czas
Nam nie przystały miejsce ani data
Byliśmy kiedyś w jakimś punkcie świata
A jeśli cel podróży został z boku -
Nigdzie i nigdy nie był żaden z nas
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
| Autor tekstu: |
Nowiełła Matwiejewa, tłum. Ziemowit Fedecki Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
Marek Lusztig |
| Rok wydania: |
1991 |
| Wykonanie oryginalne: |
Zofia Merle (1964) |
| Covery: |
Kabaret Olgi Lipińskiej, Łucja Prus |
| Ciekawostki: |
Piosenka pochodzi z przedstawienia „Mnie nie jest wszystko jedno”, wystawionego po raz pierwszy w STS-ie (23 III 1964). |
Komentarze (0):