Kaardo - Zendegi Khiabooni

{قسمت اول}
خیابونا برف پوشه
خیابونا حرف توشه
مخا همه مقتوشه
خیابونم رفت تو شعر

اگه مردم خولن
همه در کل هولن
مگه الکل خورن؟

یه روز تو خونتون خسته از تلوزیونی
میگی میری بیرون بوی شهرتو حس کنی

داری قدم قدم میری تو کوچه ها
سر پایین چش زوم رو مورچه ها

از نگاه آشنا ها در میری نه؟
با دکمه گوشیت ور میری په

خیابون یعنی زندگی به شرط مرگ
زندگی یعنی بگو چشم به درد چک

ولی خیابونو از توی بالکن نبین
توش قدم بزن یکم حال کن نشین

فمنیس نیس میگه نیس جای زن توش
خیابون منو دوست داره چون من توش

{قسمت تکرار}
زندگی کردم و راهمو بستن
زندگی کردم و با غم و خستم
زندگی کردم و راهمو بستن
زندگی خواهر و مادرت از دم
زندگی کردم و راهمو بستن من

{قسمت دوم}
روزا سیا سفیدن
شبا چیا که دیدن
همه راهو میبینن اما بیراهه میرن

آره جای خوبی نیست
جای پایکوبی نیست
تنا زخم قمه جای خالکوبی نیست

بازار فروشش سیخ و منقله
گل و سنگ و علف اینجا جنگله

باید بپای تا نیفتی توی تله
عطری که حس میکنی بوی تله

نمیشه ازش خوند
نمیشه همش موند
باید ازش فرار کرد و همش روند

میگن آدم خواره
جای خوابم داره
باطن و ظاهر اون ناهمواره

خیابونو دوست دارم اما داشمو کشت
همون رفیقی که بودیم باهم و خوش

خیابون قورتش داد تو سه ی شب
شد خوراکه دندونه کوسه ی شهر

هر روی داستان
چند موی ماسمال
حتی نمیندازم تف روی آسفالت

کوه سختیات
بوی درد میداد
خیابونی خوندن خیلی مرد میخواد

{قسمت تکرار}
زندگی کردم و راهمو بستن
زندگی کردم و با غم و خستم
زندگی کردم و راهمو بستن
زندگی خواهر و مادرت از دم