Kaardo - Fasle Aval

؛[مقدمه]؛
وقتی هیچیتو از دست نمیدی که چیزی برای از دست دادن نداری

؛[قسمت ۱]؛
زندگی نزدیک عام
فراری از زیر دام
آسمون از زیر بام
آینه و تصویر خام
یه عمره درگیر رام
خستگی دست میده پام
نبردم بحره ی عمر
کارده تو صحنه ی جرم
پایین کوه قصه
بین زمین و آسمون با یه روح نصفه
با یه روح نصفه
شدم یه هوش سیاه که یه عمره حرفی داره
کسی که بچگیشو موند زیر سقفی پاره
با صورت سیلی خورده
دنبال انتقام با تصور ایلی مرده
تصور ایلی مرده
که دنیا رو آتیش کشیده با گوهر سحر
با کاغذای سپید و آبی جوهر شعر
جوهر تلخ آبی
راوی درد راوی
داروی زخم کاری
من کیم راه بلد بیراهه با دست خالی
بی فکر به وضع مالی
بی حس به بزم عالی
اما هوشیار متنفر از هرچی مست پاتیل

؛[همخوان]؛
راه من اینه ازش دست نمیکشم
کار من اینه ازش خسته نمیشم
راه من اینه پامو پس نمیکشم
حقیقت اینه آره بسته نی چشم

؛[قسمت ۲]؛
زمان رفت زمان نیست عقربه دیره برگرد
من از درد نخوندم چون دیگه سیرم از درد
من دیگه سیره قلبم
وقتش رسیده در رم
اما من تیر برقم
هم حس پیرمردم
هم طعم شیر سردم
روزامو تیره کردم
یه فکر تیره هر شب
بهشت و سیب در دست
من چقد تیره بختم
موندم تو شهری که مردمشم از کینه مستن
من کی ام نقش اول
تا با یه کفش تنبل
راهی قلب جنگل
شم جنگلی غرق از انگل
همرنگ برگ زردم
تو سرم درده هر دم
تو گوشام زنگ خسته س
میکنم دردو مزمز
مادر از دستم خسته س
پولامو دادم از دست
ندارم وقت دست دست
این رمان جنگه هر فصل
جامعه مغز بسته س
شبیه عکس برعکس
نای راه رفتن ندارم تو راهم سنگه از بس
ما میشیم دست به دست وصل
تا بدیم نسل به نسل درس

؛[همخوان]؛
راه من اینه ازش دست نمیکشم
کار من اینه ازش خسته نمیشم
راه من اینه پامو پس نمیکشم
حقیقت اینه آره بسته نی چشم

؛[قسمت ۳]؛
تقویم منو ورق زد این شدش کار هفته م
مثل یه شاعر شاکی پاک کنم خاک دفتر
تو قمار کثیف رپ شدم آس در برگ
تا اجتماع مردم زامبی راکد از درک
باز شدن مار هفت خط
گند زدن راه رفتم
تا بشم ساقد از درد
یا بگم باشه از ترس
من در اینباره خستم
رو شونه م بارو بستم
من بخوام بمیرمم باز میمونم عاجز از مرگ
از خودم درس بگیرم
بازی رو پس بگیرم
عامو فریب بدم
دامو تخریب کنم
سقفمو شیب بدم
پامو ترمیم کنم
بیام بیرون از آینه راهمو ترتیب بدم
سگ وفادار غصه باهام کو به کو دویده
موریانه پل مسیرمو مو به مو جویده
من این راهو میرم میرسم به هرچی نمیدونی
مهم نیست تهش هرچی باشه حتی پشیمونی

؛[همخوان]؛
راه من اینه ازش دست نمیکشم
کار من اینه ازش خسته نمیشم
راه من اینه پامو پس نمیکشم
حقیقت اینه آره بسته نی چشم