K.M.S - Dekada

Człowiek myśli, jestem sobą, nikt mnie nie zniszczy, jednak spójrzmy głębiej, może jednak coś się ziści.
Byście przyszli szybciej, niż Ci idealiści, którzy próbują wam wmówić, jak ten świat nas niszczy.
Ten jeden raz, mówisz sobie, że dasz radę, ten drugi raz mówisz, ja mam swa dekadę.
Mówisz pas, kiedy czujesz jak odpływasz, choć nie raz, chcesz zatrzymać, ale nie wiesz jak, wybacz.
Zbywasz ludzi, przekonany o swej racji, lepiej nie gub orientacji, bo doczekasz się migracji.
Na stacji, czeka człowiek, trochę zmylony, dokąd pójść, jestem sam, sam jak palec, jest skończony.
Nawalony i naćpany jestem swoim życiem, który nie tak jak innych, kończy się wieczornym piciem.
Inni myślą jak tępicie, to załamie się człowieku, bo żyjemy w takim wieku, gdzie nie ma fizycznych leków.
Na życie, na zmianę twej rzeczywistości, byle byś się nie zgubił, a po drodze swych wartości.
Co gości u Ciebie, ja nie wiem nie wiem, byle było tu co jeść, to co ludzie zwą chlebem.
Nad niebem lądujesz, chociaż nie wiesz jak, jak przetrwać czas, w którym mieści się ten świat.
Ile lat, będziesz czekał na zbawienie, przez ile przejdzie dusza nim wypuści korzenie.
Trzymasz brzemię, które cięższe, czy dasz radę, czy zobaczysz w niebie, jeszcze tą swoją dekadę.
Byle nadejść nie przeminąć, być tu teraz, być nie ginąć, być i żyć, chociaż byłbyś jeszcze nieraz.
Odbierasz uczucia, które łapią Cię za dusze, chciałbym wykrzyczeć, to co już od dwana głuszę.
Choć muszę pokazać innym , że dam radę, pokazać, że utrzymam jeszcze długo swą dekadę.

Musisz zabić swe marzenia i być realistą, chociaż życie złudzone, sprawi że upadniesz nisko.
To co krąży blisko Ciebie, prowadzi do dekady, chociaż nie raz chciałeś upaść i mówiłeś nie dam rady.
To są tylko wady, ty człowieku nie myśl o tym, żeby niszcząc twe marzenia, zdeptać siebie razem z błotem.
Kasa jest zwykłym nalotem, który w życiu chcesz zatrzymać, musisz zacisnąć zęby nawet gdy na twarzy grymas.
Byle trzymać w garści twoje najgorsze wcielenie i pokazać innym ludziom jak spełniasz swoje marzenie.
Chociaż drzemie siła, która zniszczyć może wszystko, która będzie na twój rozkaz tak jak w wojsku powiesz wystąp.
Mówisz wyjdź stąd, komuś kto nie daje rady, komuś kto prowokuje, żeby odejść z twej dekady.
Chociaż marzysz, żeby móc pokonać wszystko i nie dawać swojej duszy, tym fałszywym pesymistom.
Bądź artystom i twórz sobie swoje życie, pomaluj je farbami, albo nagraj w jednym bicie.
To co kiedyś było mitem, teraz przywróć razem z Tobą, bylebyś się nie poddawał tym oszczerstwom i nałogom.
Idę drogą, którą sam dla siebie tworze, która długa i zawrotna przez me życie stać się może.
Mój Boże, pomóż przejść przez długą trasę, żebym nie dawał się diabłu, i tym którzy pragną kasę.
Światło nasze, będzie świecić całą wieczność, chociaż czasami się boje że zniszczę to przez grzeczność.
Musisz nieść to co zostało z twoich marzeń i nie wdawać się w bójki, aby nie mieć już obrażeń.
I unikać takich zdarzeń, które będą jednoznaczne, znaleźć w sobie jedną dusze, którą od małego zacznę.
Raczej nie wiesz co Cię czeka jeśli myślami już w grobie, popatrz na tego człowieka, która trwa dalej w żałobie.
Powiedz sobie, że nie możesz niszczyć swych wartości, by pokazać innym co najlepsze w Tobie gości.
Same kości , zostaną po Tobie w trumnie, jednak powiesz, żyłem długo z głową podniesioną dumnie.