Jonathan Coulton - Better

Dokąd poszliśmy?
W której chwili rozpadliśmy się na dwoje?
Wydaję mi się, że wiem
W zasadzie to jestem pewien, że mogę obwinić za to ciebie

Pamiętam pierwszą wielką niespodziankę
Dzień, w którym przyszłaś do domu ze swoimi podczerwonymi oczami
Spojrzałem w nie, ale wszystko co mogłem zobaczyć
To moje małe odbicia

Ale to nie ja, to ty, to w co się zmieniasz
To jakiś rodzaj czegoś, czego nigdy nie znałem
Kiedyś byłaś OK i taką cię lubiłem
Ale nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił
Nie, nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił

Zaczęłaś taka mała
Jakieś skrzela, jakieś skrzydła i kilka dodatkowych kciuków
Teraz masz trzynaście stóp wysokości
Nawet kiedy śpisz twoje mechanizmy huczą

I mam dość spędzania wieczorów
Na pogawędkach z twoimi nowymi przyjaciółmi robotami
I ich idiotycznymi naciskami na skanowanie mojej tęczówki
Kiedy cholernie dobrze wiedzą kim jestem

I wyglądasz jak ofiara chirurgicznego przestępstwa
Mały Darth Vader, mały Optimus Prime
Kiedyś byłaś OK i taką cię lubiłem
Ale nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił
Nie, nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił

Więc, tak to jest
Klapnij raz swoimi żuchwami jeśli rozumiesz
Teraz złap mnie mocno
Czekaj, za mocno, miażdżysz mi rękę

Mogę to stwierdzić po tym piszczącym alarmie
Że twoje uzbrojenie jest aktywne i gotowe do strzału
Wyświadcz mi przysługę i dezaktywuj je
Nie róbmy sceny

Chciałbym żeby było inaczej, ale nie jest już między nami tak samo
Przynajmniej mamy kogoś, kogo możemy obwinić
Kiedyś byłaś OK i taką cię lubiłem
Ale nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił
Nie, nie wydaje mi się żebym bardziej cię lubił