Jeden Osiem L - Teraz znikasz

Ref.
teraz znikasz tam gdzie ja nie chce być
nie pamiętasz już znowu tylko sny
Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni
Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

I.
Taki mój brat, mój gad taki jest ten świat
Powtarzał mi tylko my się liczymy
Mówi my ulepieni z zupełnie innej gliny
Mówił i nie doszukuj się przyczyny no bo
Już taki jestem zimny bo muszę być twardy
Pełen pogardy dla tych, którzy nie trzymają gardy
Takich miliardy wiesz mało takich jak my
Jesteśmy tutaj, żeby spełniać swoje sny
Dwie różne życia strony, po której jesteś ty? pytał
Bez odpowiedzi czekał oczy przymykał, łykał
Wszystkie te brednie, Ze życie jest proste
Wystarczy jeden temat taką miał ripostę
Szukał sposobu, ciągle zacierając ręce
Nie ważne jak to robię, ważne, że mam więcej
Bo przecież o to chodzi miał w tym trochę racji
Karmiony nędznym światem pustych aspiracji

Ref.
teraz znikasz tam gdzie ja nie chce być
nie pamiętasz już znowu tylko sny
Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni
Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

II.
Porozbijane pięści uśmiechu brak na twarzy
Zły chłopak bez perspektyw nie nauczony marzyć
Zakazy i bariery życie bardzo wiele pieprzy
Mieć i daj zabiera by pokazać kto jest lepszy
Chciał być silniejszy pewniejszy, zawsze na pierwszym planie
Coraz większe miał problemy często nie starczało na nie
O czyste sumienie i kolejna szansę prosił
Przegrywał i upadał ale zawsze się podnosił
Zgubny zwrot wydarzeń, zgubny wpływ sił pieniądza
Kiedyś tyle wspólnych spraw teraz ciężko jest go poznać
Zagubiony w miejskim tłumie, dla nikogo nic nie znaczył
Utopiony w nienawiści nie jest w stanie nic zobaczyć
Serce przeszywa smutek, ciarki przechodzą po palcach
Obojętny na to wszystko, nie mający siły czekać
I wiesz nie ma co narzekać, na dzień, który nas tak zmienia
Pytasz, gdzie jest ten chłopak, został w moich wspomnieniach

Ref:
teraz znikasz tam gdzie ja nie chce być
nie pamiętasz już znowu tylko sny
Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni
Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

Jasna strona ciemności zwiastowana w wielu znakach
Dla chłopaka, który w życiu wiele razy płakał
Ukrywając skrupulatnie łzy, które były prawdą
Chęć poznania ciemnej strony, która wepchnęła go w bagno
Na dno upadł sam w tej chwili strachu
Rzucił na swe życie fatum najadając się obciachu
Nie chcę być tam, gdzie ty, naprawdę nie chce
Bo nie idę swoją drogą w swoją pracę wkładam serce
Pomyśl jak by to było zajrzeć w środek duszy
Nie czekając na jutro na dzień, który wszystko ruszy
Charakter się kruszy sen kolejny spędza z powiek
Przyglądając się tobie mówię to już nie ten człowiek
Starał znaleźć się przystani i nic z tego nie wyszło
Miał swoje pięć minut i co? i wszystko prysło
Wszystko prysło... wszystko prysło, wszystko prysło...

Ref:
teraz znikasz tam gdzie ja nie chce być
nie pamiętasz już znowu tylko sny
Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni
Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd