Jan Pietrzak - Chłopcy z naszej ulicy

Znam ulicę niedługą, nieładną,
Która dla mnie została stworzona:
Na podwórku piłkarski stadion,
Przy śmietniku Reduta Ordona.

Kto na lody w upał pożyczy,
Da parasol, gdy pada deszcz?
Tylko chłopak z naszej ulicy
I dziewczyna czasami też…

O te bruki potłukłeś kolana,
Grając dzielnie na lewej obronie.
Tu dłużyła się noc przepłakana,
Gdy dozorca cię z pasem dogonił.

I na kogo można tu liczyć,
Gdy nieszczęście kłuje jak jeż?
Na chłopaków z naszej ulicy,
Na dziewczyny czasami też…

Czas w pośpiechu figle nam płata,
Piłka toczy się w bramkę pustą…
Wyrósł człowiek już z małolata
I do kina puszczają na ósmą.

Głupia wiosna kwiatami krzyczy,
Czyjeś włosy pachną jak bez.
Patrzą chłopcy z naszej ulicy
I dziewczyny na chłopców też…

Potem człowiek zdoroślał ze szczętem,
Został kimś, czyli zszedł na manowce:
Już magistrem czy może docentem,
Albo nawet obcokrajowcem.

Lecz gdy sprawy masz zasadnicze,
Tak się składa, że zajrzeć chcesz
Do chłopaków na naszą ulicę
I do dziewczyn czasami też…

Czy ulica stoi, jak stała?
Czy gitary w zaroślach umilkły?
Rozsypała się stara wiara —
Ale przecież ludzie nie szpilki!

[2x:]
I bez żadnych ubocznych przyczyn
Dopomoże ci w świecie gdzieś
Starszy pan, niegdyś z naszej ulicy,
Starsza pani czasami też…