Jan Danek - Mały słoń

Żył w dżungli maleńki szary słoń
Z swym papą i z grubą mamą swą
Uczył się, jak grać na trąbie
Jak się bierze w rzece kąpiel
I wszystkiego, czego chce bon ton

Lecz kiedyś w wiosenny piękny dzień
Znienacka rodzicom wymknął się
I maleńki słonik szary
Poszedł sobie na wagary
Całkiem do nauki stracił chęć

A gdy się ukrył wśród drzew
Odwagę poczuł jak lew
Z brawurą kroczył i za nic miał rodziców gniew
Aż przerażonych małp tłum
Tak krzyczał za nim co tchu:
"Niemądry słoniu, do domu lepiej wróć!"

Lecz mały, maleńki szary słoń
Wciąż głębiej w gęstwinę leśną brnął
Zrywał z dzikich drzew owoce
I zaplatał z lian warkocze
Pełen szczęścia śpiewał: "C'est si bon!"

Wtem, gdy tak szedł, stwierdził zdumiony
Że zbłądził gdzieś w nieznane strony
Rozejrzał się i lęk szalony
Sparaliżował go

Mały, maleńki szary słoń
Nieznaną w pobliżu poczuł woń
Spostrzegł w gąszczu zagajnika
Wielkie oczy drapieżnika
Który się cichutko skradał doń

Gdy ujrzał błyszczące białe kły
Z rozpaczy jął trąbić z wszystkich sił
I w rozpaczy płakał rzewnie
Że w nierównej walce legnie
I że go nie uratuje nic

Lecz kiedy już spaść miał cios
Jakoś zlitował się los
I stare słonie przybiegły, słysząc dziecka głos
A tygrys ryknął i zbiegł
W zaroślach mignął jak cień
I w leśnej głuszy przezornie ukrył się

Szczęśliwy, maleńki szary słoń
Z radością uściskał mamę swą
Po czym w domu na polanie
Tato dał mu tęgie lanie
I na koniec tak pouczył go:

Wtedy dobrze jest na świecie
Gdy się pilnie uczą dzieci
I rodzicom swym posłuszne są!