Jacek Skubikowski - Wyspa dzikich

Prasa donosi o odkryciu wyspy dzikich
U których rozwój stanął gdzieś na progu dat
I kilkunastu członków dawnej ekspedycji
co żyli z nimi przez 30 z górą lat
mówili tak, mówili tak:

Nie było szansy żeby wyjść z opresji cało
ogromna ziemia uderzyła niczym pieść
samolot płonął ale nam sie nic nie stało
niestety, bo tamci już biegli zza drzew

Gromada masek otoczyła nas jak morze
naczelnik z wrzaskiem puścił pochwał: łapać dym
stało sie jasne że po prostu chcą mieć ogień
narazie nim złakną i naszej krwi

Uuuu co za szczeście ze dali żyć
boże co za szczeście
Uuuu co za szczeście ze dali pic
ile chcesz i więcej

Najgorszy był pierwszy rok, a potem już poszło dalej
Najtrudniej budować dom gdy masz tylko kij i kamień
nagrodą był czas na bieg bez tchu, do ich jedynego zródła
bez zgody litr wody kilka skór kosztował choć była brudna

Uuuu co za szczeście ze dali żyć

Żyliśmy z nimi tyle tyle długich wiosen
w pełnej symbiozie bo trzeba było trwać
daliśmy dzikim ogien, koło, wóz i kosę
a oni nam bambus i mieso małp

Uuuu co za szczeście ze dali żyć
boże co za szczeście
Uuuu co za szczeście ze dali pic
ile chcesz i więcej
Uuuu co za szczeście ze dali żyć
boże co za szczeście
Uuuu co za szczeście ze dali pic
ile chcesz i więcej
Uuuu co za szczeście ze dali żyć