Jacek Kowalski - Wczele czyli Legenda Herbowa Zagłobitów

Córkę miał szach perski stary,
Nie mógł dla niej znaleźć pary.
Szach mat, goniec, damka i załamka.

Była zaś dość bystra w szachach,
Jak przystało córce szacha.
Dama, hetman, król i ból.

Wziął się szach do przedsięwzięcia,
Dzięki szachom dostać zięcia.
Szach mat, dama, dama i wymiana.

Kto da córce szacha mata,
Będzie mężem córki szacha.
Dama, hetman, koń i pion.

Lecz kto przegra z tą dziewicą,
W łeb dostanie szachownicą.
Szach mat, król, roszada, marmolada.

Kto dostanie to nie wstanie,
Bo jest ciężka niesłychanie.
Dama, hetman, pion i zgon.

Zaraz cała młódź stolicy,
Zbiegła się do szachownicy ,
Szach mat, król, roszada, marmolada.

A że córka nie jest ciele,
Zatem trup się gęsto ściele,
Dama, hetman, pion i zgon.

Córka w śmiech, a szach tak szlocha,
Córkę szacha któż pokocha.
Szach mat, goniec, damka i załamka.

Niechby wyszła już dziewczyna,
Choćby za chrześcijanina.
Dama, hetman, król i ból.

Aż się zjawił pewnej doby,
Pra-pradziad pana Zagłoby.
Szach mat, laufer, wieża, wąs na jeża.

Usiadł z miną bardzo pewną,
I rozpoczął grę z królewną.
Dama, hetman, koń i pion.

Nie minęła chwilka mała,
A już go zamatowała.
Szach mat, damka, goniec, to już koniec.

Lecz on wziąwszy szachownicę,
Szachownicą w łeb dziewicę.
Dama, hetman, pion i zgon.

Ona wyzionęła ducha,
A szach szepce w ucho zucha.
Szach mat, dama, dama i wymiana.

Zakończyłeś me kłopoty,
Usynowię cię mój złoty.
Dama, hetman, koń i pion.

Ale zostać chcąc mym synem,
Musisz być muzułmaninem.
Szach mat, dama, dama i wymiana.

No i synu z tejże racji,
Musisz ulec operacji.
Dama, hetman, król i ból.

Nie, dziękuję rzekł Zagłoba,
Tutaj mi się nie podoba.
Szach mat, dama, dama i wymiana.

Dziewkę z szachownicą w herbie,
Wziął i zwiał po małej przerwie.
Dama, hetman, pion i won!