Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Jacek Kowalski
Popularne teksty
Jacek Kowalski - Opowieść Pisarza (grunwald 1410 po kowalsku)
Opowieść Pisarza (grunwald 1410 po kowalsku)
Tekst dodał(a): Frezasan
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Frezasan
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Frezasan
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
A kiedy
Rumaki rżały,
A pola pod rumakami jęczały,
Król nakazał,
Ażeby księża
I ludzie, którzy nie noszą oręża
Opuścili pole.
Zatem pacholę,
Widząc, że ksiądz kanclerz odejść zamierza,
Rzecze tak do księdza kanclerza:
„Stój, zobacz! Bitwa zaczęta
Podobnej najstarszy człek nie pamięta,
Podobnej jeszcze nie widział świat!
Stój, zobacz! Rzecz niepojęta,
Potomność na wieki ją zapamięta,
Na wieki wieków i lata lat.”
**
A kiedy
Dwie tłumów ściany
Zwarły się jakoby dwa oceany
I zawiśli
Jakoby w chmurze
Zarówno bohaterowie jak tchórze,
W jednej będąc toni,
A łoskot broni
Pośrodku błoni we zmysły uderzył –
Tak pomyślał ksiądz podkanclerzy:
„O, dzięki! Wszechmocny Boże,
Że oto sługa Twój zobaczyć może,
To czego jeszcze nie widział świat.
O, Boże! Po takim boju
Daj słudze twemu odpocząć w pokoju,
Gdy wypełniło się brzemię lat.”
*
A kiedy
Walna nawała
Walną chorągwią krakowską zachwiała,
Ta zaś padła,
Zaczem nastała
Około chorągwi walka zajadła
I śród kurzu trwała,
Na co patrzała
Rzesza co Boskich wyroków nie znała,
A nie znając – lamentowała:
„O, biada! Okrutna chwila,
Nie wiemy, kto wie, a kto się omyla,
Nędza i trwoga i strach u wrót
O, biada! Czas się przesila,
Nie wiemy, kędy się szala przechyla
Nie wiemy, czego zażąda Bóg.”
**
A kiedy
Ruń stratowana,
Mięsem, żelazem, jedwabiem zasłana,
Odsłoniła
Okropność swoją,
Obawom trwogom nadziejom i bojom
Dając zakończenie,
Zatem sumienie,
Rozwaga, roztropność i zachwycenie
Z dusz wyrwały głośne westchnienie:
„Stój! Zobacz! Rzecz dokonana!
Wyrokiem Najpotężniejszego Pana
On to rzekł: .
Stój! Zobacz! Rzecz niesłychana!
Będzie pamiętna i zapamiętana
Prapokoleniom na wieczny znak.”
Rumaki rżały,
A pola pod rumakami jęczały,
Król nakazał,
Ażeby księża
I ludzie, którzy nie noszą oręża
Opuścili pole.
Zatem pacholę,
Widząc, że ksiądz kanclerz odejść zamierza,
Rzecze tak do księdza kanclerza:
„Stój, zobacz! Bitwa zaczęta
Podobnej najstarszy człek nie pamięta,
Podobnej jeszcze nie widział świat!
Stój, zobacz! Rzecz niepojęta,
Potomność na wieki ją zapamięta,
Na wieki wieków i lata lat.”
**
A kiedy
Dwie tłumów ściany
Zwarły się jakoby dwa oceany
I zawiśli
Jakoby w chmurze
Zarówno bohaterowie jak tchórze,
W jednej będąc toni,
A łoskot broni
Pośrodku błoni we zmysły uderzył –
Tak pomyślał ksiądz podkanclerzy:
„O, dzięki! Wszechmocny Boże,
Że oto sługa Twój zobaczyć może,
To czego jeszcze nie widział świat.
O, Boże! Po takim boju
Daj słudze twemu odpocząć w pokoju,
Gdy wypełniło się brzemię lat.”
*
A kiedy
Walna nawała
Walną chorągwią krakowską zachwiała,
Ta zaś padła,
Zaczem nastała
Około chorągwi walka zajadła
I śród kurzu trwała,
Na co patrzała
Rzesza co Boskich wyroków nie znała,
A nie znając – lamentowała:
„O, biada! Okrutna chwila,
Nie wiemy, kto wie, a kto się omyla,
Nędza i trwoga i strach u wrót
O, biada! Czas się przesila,
Nie wiemy, kędy się szala przechyla
Nie wiemy, czego zażąda Bóg.”
**
A kiedy
Ruń stratowana,
Mięsem, żelazem, jedwabiem zasłana,
Odsłoniła
Okropność swoją,
Obawom trwogom nadziejom i bojom
Dając zakończenie,
Zatem sumienie,
Rozwaga, roztropność i zachwycenie
Z dusz wyrwały głośne westchnienie:
„Stój! Zobacz! Rzecz dokonana!
Wyrokiem Najpotężniejszego Pana
On to rzekł: .
Stój! Zobacz! Rzecz niesłychana!
Będzie pamiętna i zapamiętana
Prapokoleniom na wieczny znak.”
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieWhen
The steeds neighed,
And the fields under the steeds groaned,
The king ordered
That the priests
And people who don't wear weapons
To leave the field.
So lad,
Seeing that the priest chancellor is going to leave,
He said to the priest chancellor:
"Stop, look! The battle has begun
The oldest man does not remember such a thing,
The world has never seen anything like it!
Stop, look! Incomprehensible
The offspring will remember it forever,
For ages of ages and years of years. "
**
When
Two walls of crowds
Collided like if they were two oceans
And they hung
As if in a cloud
Both heroes and cowards
In one being drowned,
And the rumble of guns
In the middle of the membranes struck the senses -
So thought the Vice-Chancellor:
"Oh thanks! Almighty God,
That your servant can see,
What the world has not seen yet.
Oh my God! After such a fight
Let your servant rest in peace,
When the burden of years was fulfilled. "
*
When
Valna onslought
She wavered with the brave Krakow banner,
This one fell,
It started
The fight was fierce around the banners
And in the dust it stood
What she was looking at
The crowd did not know God's judgments,
And not knowing - she lamented:
"Oh, woe! A cruel moment
We do not know who knows and who is mistaken,
Poverty and fear and fear at the gate
O woe! Time is changing
We don't know where the balance is tilted
We don't know what God wants. "
**
When
Ground trampled,
Strewn with meat, iron, silk,
She revealed
Her horror,
Fears, hopes and fights
Giving an ending
So conscience,
Prudence, caution and delight
A loud sigh escaped from the souls:
"Stop! Look! The thing is done!
The judgment of the most powerful Lord
He said, "Let it be so."
Stop! Look! Unheard of!
It will be memorable and remembered
Pre-generations for an eternal sign. "
The steeds neighed,
And the fields under the steeds groaned,
The king ordered
That the priests
And people who don't wear weapons
To leave the field.
So lad,
Seeing that the priest chancellor is going to leave,
He said to the priest chancellor:
"Stop, look! The battle has begun
The oldest man does not remember such a thing,
The world has never seen anything like it!
Stop, look! Incomprehensible
The offspring will remember it forever,
For ages of ages and years of years. "
**
When
Two walls of crowds
Collided like if they were two oceans
And they hung
As if in a cloud
Both heroes and cowards
In one being drowned,
And the rumble of guns
In the middle of the membranes struck the senses -
So thought the Vice-Chancellor:
"Oh thanks! Almighty God,
That your servant can see,
What the world has not seen yet.
Oh my God! After such a fight
Let your servant rest in peace,
When the burden of years was fulfilled. "
*
When
Valna onslought
She wavered with the brave Krakow banner,
This one fell,
It started
The fight was fierce around the banners
And in the dust it stood
What she was looking at
The crowd did not know God's judgments,
And not knowing - she lamented:
"Oh, woe! A cruel moment
We do not know who knows and who is mistaken,
Poverty and fear and fear at the gate
O woe! Time is changing
We don't know where the balance is tilted
We don't know what God wants. "
**
When
Ground trampled,
Strewn with meat, iron, silk,
She revealed
Her horror,
Fears, hopes and fights
Giving an ending
So conscience,
Prudence, caution and delight
A loud sigh escaped from the souls:
"Stop! Look! The thing is done!
The judgment of the most powerful Lord
He said, "Let it be so."
Stop! Look! Unheard of!
It will be memorable and remembered
Pre-generations for an eternal sign. "
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Jacek Kowalski Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):