Raphael (jap.) - Lost Graduation

Echo samotnych kroków w cichej pustce
Jakoś nawet ta sceneria, którą widziałem tak często, jest gorzka
Gdy wstąpię na szczyt schodów
Do drzwi, które rozpoznaję zbyt dobrze
Zastanawiam się, czy będę rozumiany w świecie po drugiej stronie tych drzwi

Czego ja tutaj szukałem?
w tym stale powracającym uczuciu
Oprócz bólu, oprócz samotności
Idę szukać odpowiedzi ...

Niezdolny do posiadania widoków, za którymi tęskniłem
Czas mnie wymyka (?)
Boli mnie .. jak chwilowe to jest ...
Uczucia są głębokie ...
Nie potrafię tego powiedzieć ... Zamykam to w środku ...
choć jestem słabszy niż ktokolwiek inny
Jestem smutny ... Jestem samotny ...
I boję się być sam ...

Zrozumiałem, ale śniłem
bo nie chciałem zrozumieć
Ile nocy nie spędzę drżąc w samotności?

Czego oczekiwałem od tego miejsca?
w tym stale powracającym uczuciu
Oprócz bólu, oprócz samotności
Idę szukać odpowiedzi ...

Nie potrafię tego powiedzieć ... Zamykam to w środku ...
choć jestem słabszy niż ktokolwiek inny
Jestem smutny ... Jestem samotny ...
I boję się być sam ...
Teraz czas widzi mnie do sedna mojego smutku
Ten 'ja' się nie boi, więc otworzę drzwi.

Nie widzę, co jest dla mnie ważne w tym smutnym wieku,
Teraz, w moim sercu, zmienię siebie, który byłem tak zdeterminowany

Nie zapomnij o mnie ... Nie zapomnij o mnie ..
Bo zostawię te słowa za sobą.
Bo to z pewnością sens, bym był sobą ...

Samotny biały kwiat teraz kwitnąc ze mnie delikatnie
Pocałował mnie, więc nie powinienem być zniszczony przez te łzy
Nie zostawiaj mnie... Nie zostawiaj mnie
moja słodka czystość pozostanie taka jaka była
Na wieczność ... Obiecuję.
Ponieważ jestem kim jestem

Powierzyłem moje ciało na wiatr łagodny jak marzenie
łzy, smutek i samotność...
Teraz zapomniałem je wszystkie.