Iron Maiden - Death Of The Celts

Droga nasza pnie się do góry.
Jedziemy nią w dzień naszej chwały.
Pamiętajmy, by był to dzień dumy!
Krzyczmy więc głośno "Bogu ufamy!".

Przypominam sobie te najgorsze dni,
Masę sposobów jak zwyciężać.
Wiem, że mnie ujrzycie,
Kroczącego przez pola śmierci.

Spustoszenie krwią, skruszone kości
Sam stworzę to pole bitwy.
O poranku, będzie nasza chwała
Módlmy się do Róży – by nie zaspała!

Panie Boże z góry, mój duch Cię wzywa!
Śmierć to nie duma - ani wcale!
Moc mojej duszy będzie wolna,
Boże, prowadź nas do zwycięstwa!

Uschnę z bólu, prawie już ulga,
Krocząc tutaj, me serce płacze.
Znowu marzę o dniach naszej młodości,
O dziwo, jeszcze wspomnienia mam!

Gardzę całym tym królestwem!
Nie żałuj mi nikogo u bram naszego piekła!
Czuję się jakbym był tylko posłańcem
Wysłany do zadania, bo musi być zrobione!

Modląc się do naszej nieszczęsnej zagłady,
Wolność, swoboda, a może nadchodzi śmierć?
Życzmy sobie, by jakoś to było,
Mam nadzieję, że wiernie zrobię, co swoje!

Potężne grzmoty brzmią nad deszczem,
Dając mi czas, by to przemyśleć…
Wyślę ich do grobów, i to dzisiaj!
Cisza nastanie od martwych po bitwie!

Zemsta jest dla wszystkich, którzy zginęli!
Nie boję się! Moje ciało i tak krwawi!
Będę żył wiecznie, wręcz się odrodzę!
Pojmij to bracie i chodź ze mną w bój.



Dusze! Zza grobu płaczą do Boga!
W ciemności! Pomyślność sprzyja dzielnym!

Umierając, wojownik Celtów nie zna strachu!
Nieśmiertelny, wierzy, że będzie żył wiecznie…


Myślę sobie, że to już prawie koniec,
Podążam teraz po głębinach rozpaczy.
Poza światłem, zapadnie ciemność,
Która przychodzi, by zabrać życie nam wszystkim…

Podążam teraz tam, gdzie nawet Bóg nie wie,
Żegnając się z życiem, które kiedyś zyskałem.
Podążam jednak za tymi, którzy przybyli z piekła
Przybyli by być świadkami śmierci Celtów…