Irena Jarocka - Wierzą w siebie zakochani

Jedno niebo niosą nad głowami ,jeden słońca dzban.
O tym samym mówią godzinami ,mylą półmrok bram.
Uczą się swoich rąk, spojrzeń myśli ,słów
Mają swój własny kąt, w ciepłym domu snu.

Wierzą w siebie zakochani
Wspólny jest ich świat
Żyją jeszcze marzeniami swych dwudziestu lat.
Widzą błękit w szarym oknie,
Biegną miastem w pełnię łąk
Gdy mijają ich przechodnie, są daleko stąd .

Widzą błękit w szarym oknie
Biegną miastem w pełnię łąk.
Gdy mijają ich przechodnie, są daleko stąd.

Jeden pejzaż dzielą między siebie, jeden godzin rytm.
Co dzień w oczy patrzą sobie śmielej ,gdy nie widzi nikt.
Póki dzień chwilą jest, migotaniem barw
Znaleźć chcą własną treść ,zwykłych ludzkich spraw.

Wierzą w siebie zakochani
Wspólny jest ich świat,
Żyją jeszcze marzeniami swych dwudziestu lat.
Zamiast listów piszą wiersze,
Wróżą z wosku ,gubią dni
I szalone niosą serce ,klucz do własnych drzwi.

Zamiast listów piszą wiersze ,
Wróżą z wosku ,gubią dni ,
I szalone niosą serce klucz do własnych drzwi.