HuczuHucz - Świat Ma Nas Za Nic (SzUsty Blend)

[HuczuHucz]

Kolejna zima, słychać miliony tchnień sekundnika
Śnieg przypomina, że miniony dzień w sercu znika
Topi się, nie wywierajmy dzisiaj presji na ciszę
By ktoś prędzej powiedział nam, to co chcemy usłyszeć,
Bo często tak robię, z odwrotnym skutkiem
Ty na to popatrz, to takie ludzkie, bo wiesz, że Cię kocham
A śmierć jest tu metą na pokaz i nie skorzystam z niej
Mając nawet beton na stopach, wiem, że nie jest lekko na blokach
To nihil novi, kogo obchodzi, to co myślisz i robisz
Zostanie po nas tu próżność na powierzchni, trudno
Dziś umarło, choć przynajmniej jutro nie śpi
Nie chodzi o to, czy mnie zdradzisz, czy nie,
Ale czy damy radę sobie z tym poradzić, czy nie
Bo rzeczywistość, nie jest niczym innym niż grą
W której Ty nie jesteś nikim innym niż mną


Przy każdym oddechu czuje te żyletki w krtani
Świat ma chyba za nic, że jesteśmy na nim
Już tyle lat, niby nic przy wieczności,
Zycie ma wiele wad, poprzez strach, aż do złości.
Kocham je, nie rzucę nigdy, Ty też nie,
Choć w każdy dzień oddycham krwistym powietrzem,
I przez tyle lat nie rozumiem określeń,
Że szczęście znajdzie nas raczej później, niż wcześniej,
Bo dopiero gdy Cię stracę, paradoks.


Pamiętam, to był 24 listopada.
Nie wiem, jakoś jedenaście minut po północy,
za oknem taksówki, deszcz wtedy padał,
licznik pokazał 24 złote i 11 groszy.
Chciałem cię prosić o coś więcej,
to w końcu już dwudzieste czwarte spotkanie.
Choć od początku trzymaliśmy się za ręce,
to dopiero na jedenastym cię pocałowałem.
Wysiadłaś z taxi wcześniej niż ja - blok 24, mieszkania 11,
ja pojechałem dalej a ta noc nadal trwa,
dałem wiarę, że odezwiesz się zanim zaśniesz.
Cisza, dzwoniłem 24 razy i wysłałem tobie 11 sms'ów.
Wiedziałem, że coś musiało się wydarzyć,
wybiegłem prędko, nie wytrzymałbym tego stresu.


Przy każdym oddechu czuje te żyletki w krtani
Świat ma chyba za nic, że jesteśmy na nim
Już tyle lat, niby nic przy wieczności,
Zycie ma wiele wad, poprzez strach, aż do złości.
Kocham je, nie rzucę nigdy, Ty też nie,
Choć w każdy dzień oddycham krwistym powietrzem,
I przez tyle lat nie rozumiem określeń,
Że szczęście znajdzie nas raczej później, niż wcześniej,
Bo dopiero gdy Cię stracę, paradoks.