Hanna Banaszak - Truskawki W Milanówku

Ja mam na ogół pamięć krótką
Ja mam na ogół pamięć złą
Ktoś do mnie mówił: Niezabudko
Zupełnie nie pamiętam kto
Ktoś chciał ubierać w perły, futra
Kto? Całkiem zapomniałam, lecz
Aż po starości jesień smutną
Pamiętać będę jedną rzecz

Truskawki w Milanówku
Tamten ganeczek w dzikim winie
Te interludia na pianinie
To jeszcze mi się śni

Truskawki w Milanówku
Pogodny wuj reakcjonista
Który Brygadę Pierwszą świstał
Słuchając BBC

Truskawki w Milanówku
Na talerzykach Rosenthala
Przysiadły od hołoty z dala
Wśród śmietankowej mgły

Truskawki w Milanówku
I ten przechodzień, spacerowicz
Inteligentny jak Gombrowicz
To właśnie byłeś ty

Nie mam pamięci do detali
Ale pamiętam furtki skrzyp
A potem księżyc się zapalił
I błysnął ku nam łypu-łyp
Ja miałam oczy nieprzytomne
Czułam gorący poszum krwi
Więcej nie pomnę, ale pomnę
Jak bardzo smakowały mi

Truskawki w Milanówku
Cukier jak śnieg Kilimandżaro
Wuj przez sen mruczał: Cztery Karo
Bo we snie w brydża grał

Truskawki w Milanówku
Na widelczyku srebrnym drżące
O cichym zmierzchu sprzyjające
Związkowi dusz i ciał

Truskawki w Milanówku
Na księżycowy promień złoty
Ty nawlekałeś swe tęsknoty
A ja marzenia me

Truskawki w Milanówku
Przez chwilę człek nie podejrzewał
Że to nie Lorelei zaśpiewa
Lecz gwiżdże EKaDe

Cichą tęsknotę darmo kojąc
W jesienny zapatrzona liść
Chcę bardzo by piosenka moja
Zawarła jeszcze taką myśl
Że kalarepa z Wołomina
Która stanowi czasu znak
Choć strasznie mnożyć się zaczyna
Wspominać się jej nie da, jak

Truskawki w Milanówku
Martwa natura, żywy dowód
Że jeszcze wciąż istnieje powód
By podwieczorki jeść

Truskawki w Milanówku
Wytworne żarty od niechcenia
Ach, pracowały pokolenia
Na formę tą i treść

Truskawki w Milanówku
Wuj konkubinę miał w Brwinowie
Ale nam o tym nie opowie
Wuj już na chmurce gdzieś

Truskawki w Milanówku
Wasz czar nie zniknął i nie przepadł
Nim was zagłuszy kalarepa
Poświęcam wam tę pieśń.
----------------------------------------------------------------------------
tekst edytował: krzada1956