Hana Zagorova - Maluj zase obrázky

Mieliśmy dwa kubki, cztery talerze
ozdobione słoneczkami prosto od malarza
Pięć kostek cukru, cztery księgi baśni
dwie obrączki na spłatę rat, puste półki

Malowałeś obrazki dłońmi gorącymi od miłości
Chrupaliśmy kamyczki jak andruty

Żadnego auta w garażu, tylko solidny grunt
Staliśmy w końcu kolejki po wynajem
Chodziliśmy do Šárki, kupowaliśmy trapery
oszczędzaliśmy na prezenty tak małe jak świat

Swoją miłość zamknęliśmy na klucz pod wiekiem
Nosiłam buty przez siedem pięknych lat

Minęły lata talerzy, przyszedł wzrost
było więcej grosza, mniej miłości
nauczyłeś mnie robić uniki, nie całować zbyt często
chciałam kołysać (dziecko), ty chciałeś zdobyć świat

Malowałeś obrazki, pięknie, ale bez miłości
bez płaczu i przesady, mroziły jak lód

Piękne auto w garażu, luksusowe mieszkanie
wakacje na plaży, chęć by mieć i być
łóżko w białym empirze, wszystkie ubrania na miarę
sukces wysoki jak Pamir (góry), dobrze zjeść i wypić

W nocy długie czekanie na czułość i wyznanie
Miłości nie da się dostać, miłość musi żyć.

Wiem, teraz mi powiesz, że się w ogóle nic nie zmieniło
że to, o czym marzyliśmy od dawna, po prostu przyszło
Ale o nie! Nie chcieliśmy przecież tego!
W końcu mamy swoją miłość
dzień po dniu sprzedawaną za sukces
za nowy dywan do przedpokoju
za nową markę samochodu
za - za egzotyczne slajdy z naszych bajecznych wakacji.

Dlaczego nie kupisz mi czasem traperów?

Po co jest miłości wielka sala, chwalące machanie
Kiedy w naszych rękach nie został klucz do miłości
czym jest brokatowa sukienka wobec zapachu akacji
czym są farby plakatowe wobec przebiśniegów

Maluj znów obrazki dłońmi gorącymi od miłości
Niech lepiej mam kamyczki, z tego co teraz mam

Niech auto z garażu weźmie kto chce
Bądźmy zamiast na plaży w Šárce lub w lesie
Niech mam znów kubki ozdobione słoneczkami
Miejmy pasje, dobrze o tym wiesz

Niech nasze obrączki nie zamienią się we wspomnienia
Niech płoną twoje oczy, kiedy mnie całujesz.