Hajdu & RoKa & Tineus - Sam 2

[Zwrotka I – Hajdu]
Kolejna coś tam jaki Jacek zajebisty,
a ja ciągle jestem sam wiodąc życie melanżysty
i mordo chyba lepiej przestać wierzyć słowom,
a zamiast myśleć chujem trzeba zacząć myśleć głową.
Jakiś czas temu malolata zryła beret,
dla niej to luźna przygoda, dla mnie coś, co było szczere,
kolejny ważny plan ułożony w głowie runął,
a ja w tym czasie dałem się wkręcić kurwa jak junior.
Że będzie lepiej – człowiek ciągle się tu łudzi,
a na słuchawkach potem leci i tak (drugi trap?),
kiedyś romantyk, chyba już nie jestem taki,
bo zamiast pięknych kwiatów wyrosły wysokie krzaki.
Ufałem mocno, dałbym ręce obciąć za nich,
teraz trzymałbym mikrofon obiema protezami.
Zawsze zajęte, jakiś efekt przyciągania,
ostatni krzyk, łabędzia nuta, sztuka upadania.

[Refren – RoKa]
Tak bardzo chcesz uwierzyć i szczęśliwy ze mną być,
tak wiele pięknych przeżyć, lecz za dużo samotnych dni.
Jak z lękiem masz sie zmierzyć? Którą drogą iść?
Ja potrafię ból uśmierzyć, ja najpiękniejszą z chwil.

[Zwrotka II – Tineus]
Może to brak pewności siebie, nadal nieznany mi objaw,
sam oglądam gwiazdy na niebie – chyba to filofobia.
Często jestem w potrzebie, ale to tylko fizjologia,
od poniedziałku po niedzielę zwierzę chce ją tylko dorwać.
To norma, chcę home run, ale instynkty bardzo często hamuje pokora,
bo wewnątrz glowa nie widzi wroga, a przed snem chcę słyszeć tylko jej słowa.
Chcę kałasznikowa! To chyba choroba, bo widzę ją tylko już na tych grobach,
i proszę Boga, bo wiem, że nie zdolam ot tak puścić w niepamięć Anioła
i konam, lecz myślę jak sowa – luzik, podeprze ramię mi inna osoba,
no ale ta myśl się chowa, a oczy szklą się nadal po wieczorach,
świat koloruję na czarno i tak kolejnej mówię jak o Tobie,
bo po raz kolejny na darmo chcę oddać się nieodpowiedniej osobie.
I choć, gdy widzę okaz piękna i serce mi pęka w udręce,
kosztem swego szczęścia – nigdy nie tknę zajętej.
I choć, gdy widzę okaz piękna i serce mi pęka w udręce,
kosztem swego szczęścia – nigdy nie tknę zajętej.

[Refren – RoKa]
Tak bardzo chcesz uwierzyć i szczęśliwy ze mną być,
tak wiele pięknych przeżyć, lecz za dużo samotnych dni.
Jak z lękiem masz sie zmierzyć? Którą drogą iść?
Ja potrafię ból uśmierzyć, ja najpiękniejszą z chwil.