Genesis - Me and Virgil

Mama nigdy nie chciała powiedzieć co się stało
A my wiedzieliśmy, że lepiej nie naciskać zbyt mocno
Wiedzieliśmy, że mamy obowiązki do wykonania
Jak naprawa płotu i pomaganie jej
Zmywanie naczyń i robienie kawy
Ja i Virgil rąbaliśmy drewno
Ale zatrzymaliśmy się w połowie zamachu
Tylko żeby usłyszeć jak płacze
To nie brzmiało zbyt dobrze
Pamiętam to zbyt dobrze

Ale nigdy nie pomyśleliśmy, żeby na to zważać
Nauczyliśmy się żyć najlepiej jak mogliśmy
Ale wtedy pewnego dnia tata wzniósł i zostawił nas
Samych jak palec bez słowa
Było szkoda
Moja mama była ładna
Ale wkrótce nauczyłem się, że życie takie nie było
I pamiętam jak słyszałem ją płaczącą
Gdy spaliśmy obok niej

Pamiętam
Nigdy nie wybaczę i nigdy nie zapomnę
Bo tato złamałeś jej serce
Oh, tato złamałeś jej serce
Złamałeś jej serce
Oh, złamałeś jej serce

Cóż, lata mijały
I zanim się spostrzegliśmy
Nasza siostra wyszła za mąż i przeniosła się na zachód
Zostałem z mamą, bo nie mogłem jej opuścić
Wiedziałem, że samotność bolałaby ją
Więc trzymaliśmy się blisko (?)
Powiedzieliśmy, że spróbujemy sprawić, by wszystko było łatwiejsze
I wykrzesać uśmiech
Ale gdy przyzła noc
Słyszeliśmy, jak ona płacze
Modląc się, by ojciec wrócił znów

Pamiętam
Nigdy nie wybaczę i nigdy nie zapomnę
Bo tato złamałeś jej serce
Oh, tato złamałeś jej serce
Złamałeś jej serce
Oh, złamałeś jej serce

A później przyszła zima
Nigdy nie przeżyłem zimniejszej
Oh, wyglądała na najgorszą od lat
I nocy kiedy ona zmarła
Przysięgam, że widziałem jak się uśmiechała
Mówiąc, że byłem już dużym chłopcem, żadnych łez

Więc spakowałem wszystko, co mieliśmy, i
Virgil zdobył konie
Oddaliśmy ostatni hołd i
strzeliliśmy z bicza
Oh, świat, do którego jechaliśmy wydawał się duży i zły
Ja i Virgil zgodziliśmy się, że najlepiej odejść
i nie patrzeć za siebie

Nic poza pustynią dookoła
Oh, to mnie zastanowiło
Panie, ciężko jest przetrwać
Kiedy masz dość głodu

Tygodnie i miesiące niespokojnego snu
Unikania niebezpieczeństw
Wydawało się, że byliśmy mile od jakiegokolwiek miejsca
I zbyt daleko by to zmienić
Najlepiej było wciąż iść i nie patrzeć za siebie

Cóż, ja i Virgil przebyliśmy pustynię
Jadąc szybko i jechaliśmy ciężko
Dostaliśmy się do miasta, przeszłość była za nami
Więc zrobiliśmy małe piekło, mieliśmy ubaw
Ale naprawdę szybko poznałem kobietę oh taką
ładną i oh, taką delikatną
Niedługo byłem żonaty
Z własnym domem i błękitnookim synem
I po dziś dzień słyszę mamę mówiącą do mnie
"jesteś już dużym chłopcem"