Gazpacho - Valerie's Friend

Te drobnostki, które składają się na jej życie,
Które same sobie wybierają zwycięzcę, jak ona się im przygląda,
Przekartkowała nużący pamflet maniakalnego podpalacza,
Drinki z kostkami lodu marki Campbells czynią napój ekskluzywnym,
Lecz tak naprawdę wszystko jest odlotowe, gdy tylko się odważysz
Złamać kilka taboo, poświęcić kilka pionków.

Kieszenie wypchane złotem,
Złotem z odcieni jego ducha,
Zagubiony w panice spisanej przez nią maszynowo,
Zakrywającej o żarówki wypalających się w ulewie,
Zobaczył materiał na żonę w kimś w oddali,
Lecz ona nie widziała i nigdy o to nie dbała.

Jak znikomy jest twój żywot?
Czyż nie jest za nikły, by mógł być dostrzeżony?
Czy gdziekolwiek jest lepiej, niż tutaj?
Podróż odbyta przez czarno-białe pocztówki,
Tylko by odkryć, że obecne tam barwy,
Wypalały się.

Jak znikomy jest twój żywot?
Czekasz tylko w przedsionku,
Czy gdziekolwiek jest lepiej, niż tutaj?
Zbyt dużo kontroli,
Szczyt góry,
Składane pożegnanie, by ją wywyższyć.

Lecz teraz znów kładzie się do snu,
Obok szafki nocnej, w której układa swojego najlepszego przyjaciela,
I wszystko od nowa,
Się wypala.

Jak znikomy jest twój żywot?
Czy jesteś zbyt nieczuły, by dostrzec?
Czy gdziekolwiek jest lepiej, niż tutaj?
Podróż odbyta przez czarno-białe pocztówki,
Tylko by odkryć, że obecne tam barwy,
Wypalały się.