Frakcja - Moja Dziewczyna Mieszka w Irlandii

Moja dziewczyna mieszka w Irlandii,

miała krótkie włosy, chyba ma długie,

ma trochę z Ingrid Bergman z "Casablanci",

pracuje w fabryce na zmianie drugiej.

Marzy o ślubie w zielonym garbusie,

z walizką pełną zielonych dolarów,

podręczne rozmówki polsko-angielskie,

czytała kiedyś dla zabicia czasu.



Nie ma jej i nic tu po mnie,

nie ma jej - dzień, jak co dzień,

niby wszystko jest - a nic tu po mnie,

niby wszystko jest - a nic tu po mnie.



Ulica Kręta nr 16,

jest stara matka otwiera mi drzwi,

ojca, jak zwykle nie ma w domu,

widzę wyraźnie - nie wiedzą nic.

Wracam nocnym busem z dworca,

lini 253,

byłaś taka piękna, taka piękna,

a mam Cię tylko na kilku starych zdjęciach.



Nie ma jej i nic tu po mnie,

nie ma jej - dzień, jak co dzień,

niby wszystko jest - a nic tu po mnie,

niby wszystko jest - a nic tu po mnie.



I znowu muszę pytać siebie, czy to ja?

A jeśli słyszysz mnie, to powiem Ci, że ja,

nikogo nigdy tak, nikogo nigdy tak,

o kim innym nigdy tak, z kimś innym nigdy tak.



Wszystko jest, a nic tu po mnie,

niby wszystko - nic tu po mnie,

koniec końców - dzień, jak co dzień,

koniec końców - dzień, jak co dzień.