Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Fort Minor
Popularne teksty
20. V (BTS) - For Us
Fort Minor - Kenji
Kenji
Tekst dodał(a): ecstasy_lp
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Avrilcia
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): KimiRlz
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
My father came from Japan in 1905
He was 15 when he immigrated from Japan
He worked until he was able to buy - to actually build a store
Let me tell you the story in the form of a dream
I don't know why I have to tell it but I know what it means
Close your eyes, just picture the scene
As I paint it for you, it was World War II
When this man named Kenji woke up
Ken was not a soldier
He was just a man with a family who owned a store in LA
That day, he crawled out of bed like he always did
Bacon and eggs with wife and kids
He lived on the second floor of a little store he ran
He moved to LA from Japan
They called him "Immigrant"
In Japanese, he'd say he was called "Issei"
That meant "First Generation In The United States"
When everyone was afraid of the Germans, afraid of the Japs
But most of all afraid of a homeland attack
And that morning when Ken went out on the doormat
His world went black 'cause
Right there, front page news
Three weeks before 1942
"Pearl Harbour's Been Bombed And The Japs Are Coming"
Pictures of soldiers dying and running
Ken knew what it would lead to
Just like he guessed, the President said
"The evil Japanese in our home country will be locked away"
They gave Ken, a couple of days
To get his whole life packed in two bags
Just two bags, couldn't even pack his clothes
Some folks didn't even have a suitcase, to pack anything in
So two trash bags is all they gave them
When the kids asked mom: "Where are we going?"
Nobody even knew what to say to them
Ken didn't wanna lie, he said: "The US is looking for spies,
So we have to live in a place called Manzanar,
Where a lot of Japanese people are"
Stop it don't look at the gunmen
You don't wanna get the soldiers wondering
If you gonna run or not
'Cause if you run then you might get shot
Other than that try not to think about it
Try not to worry 'bout it, being so crowded
Someday we'll get out, someday, someday
As soon as war broke out
The F.B.I. came and they just come to the house and
"You have to come
All the Japanese have to go"
They took Mr. Ni
People didn't understand
Why did they have to take him?
Because he's an innocent laborer
So now they're in a town with soldiers surrounding them
Every day, every night look down at them
From watch towers up on the wall
Ken couldn't really hate them at all
They were just doing their job and
He wasn't gonna make any problems
He had a little garden with vegetables and fruits that
He gave to the troops in a basket his wife made
But in the back of his mind, he wanted his families life saved
Prisoners of war in their own damn country
What for?
Time passed in the prison town
He wanted them to live it down when they were free
The only way out was joining the army
And supposedly, some men went out for the army, signed on
And ended up flying to Japan with a bomb
That 15 kilo tonne blast, put an end to the war pretty fast
Two cities were blown to bits, the end of the war came quick
Ken got out big hopes of a normal life, with his kids and his wife
But when they got back to their home
What they saw made them feel so alone
These people had trashed every room
Smashed in the windows and bashed in the doors
Written on the walls and the floor
"Japs not welcome anymore."
And Kenji dropped both of his bags at his sides and just stood outside
He looked at his wife without words to say
She looked back at him wiping tears away
And said: "Someday we'll be okay, someday"
Now the names have been changed, but the story's true
My family was locked up back in '42
My family was there it was dark and damp
And they called it an internment camp
When we first got back from camp... uhh
It was... pretty... pretty bad
I, I remember my husband said
"Are we gonna stay 'til last?"
Then my husband died before they close the camp
He was 15 when he immigrated from Japan
He worked until he was able to buy - to actually build a store
Let me tell you the story in the form of a dream
I don't know why I have to tell it but I know what it means
Close your eyes, just picture the scene
As I paint it for you, it was World War II
When this man named Kenji woke up
Ken was not a soldier
He was just a man with a family who owned a store in LA
That day, he crawled out of bed like he always did
Bacon and eggs with wife and kids
He lived on the second floor of a little store he ran
He moved to LA from Japan
They called him "Immigrant"
In Japanese, he'd say he was called "Issei"
That meant "First Generation In The United States"
When everyone was afraid of the Germans, afraid of the Japs
But most of all afraid of a homeland attack
And that morning when Ken went out on the doormat
His world went black 'cause
Right there, front page news
Three weeks before 1942
"Pearl Harbour's Been Bombed And The Japs Are Coming"
Pictures of soldiers dying and running
Ken knew what it would lead to
Just like he guessed, the President said
"The evil Japanese in our home country will be locked away"
They gave Ken, a couple of days
To get his whole life packed in two bags
Just two bags, couldn't even pack his clothes
Some folks didn't even have a suitcase, to pack anything in
So two trash bags is all they gave them
When the kids asked mom: "Where are we going?"
Nobody even knew what to say to them
Ken didn't wanna lie, he said: "The US is looking for spies,
So we have to live in a place called Manzanar,
Where a lot of Japanese people are"
Stop it don't look at the gunmen
You don't wanna get the soldiers wondering
If you gonna run or not
'Cause if you run then you might get shot
Other than that try not to think about it
Try not to worry 'bout it, being so crowded
Someday we'll get out, someday, someday
As soon as war broke out
The F.B.I. came and they just come to the house and
"You have to come
All the Japanese have to go"
They took Mr. Ni
People didn't understand
Why did they have to take him?
Because he's an innocent laborer
So now they're in a town with soldiers surrounding them
Every day, every night look down at them
From watch towers up on the wall
Ken couldn't really hate them at all
They were just doing their job and
He wasn't gonna make any problems
He had a little garden with vegetables and fruits that
He gave to the troops in a basket his wife made
But in the back of his mind, he wanted his families life saved
Prisoners of war in their own damn country
What for?
Time passed in the prison town
He wanted them to live it down when they were free
The only way out was joining the army
And supposedly, some men went out for the army, signed on
And ended up flying to Japan with a bomb
That 15 kilo tonne blast, put an end to the war pretty fast
Two cities were blown to bits, the end of the war came quick
Ken got out big hopes of a normal life, with his kids and his wife
But when they got back to their home
What they saw made them feel so alone
These people had trashed every room
Smashed in the windows and bashed in the doors
Written on the walls and the floor
"Japs not welcome anymore."
And Kenji dropped both of his bags at his sides and just stood outside
He looked at his wife without words to say
She looked back at him wiping tears away
And said: "Someday we'll be okay, someday"
Now the names have been changed, but the story's true
My family was locked up back in '42
My family was there it was dark and damp
And they called it an internment camp
When we first got back from camp... uhh
It was... pretty... pretty bad
I, I remember my husband said
"Are we gonna stay 'til last?"
Then my husband died before they close the camp
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieMój ojciec przyjechał z Japonii w 1905
Miał 15 lat, kiedy wyemigrował z Japonii
Pracował do czasu, aż był w stanie kupić działkę i założyć sklep
Pozwólcie, że opowiem wam historię w formie wyobrażenia
Nie wiem, dlaczego tego chcę, ale wiem, co to oznacza
Zamknijcie oczy, po prostu zobrazujcie sobie scenę
Jaką dla was przedstawiam, była II Wojna Światowa
Kiedy ten mężczyzna o imieniu Kenji obudził się
Ken nie był żołnierzem
Był tylko człowiekiem z rodziną, który prowadził sklep w LA
Tego dnia wygrzebał się z łóżka, jak to zwykle robił
Jajka i bekon z żoną i dziećmi
Mieszkał na drugim piętrze małego sklepu, który prowadził
Przeniósł się do LA z Japonii
Nazywali go "imigrantem"
Po Japońsku, powiedziałby, że był nazywany "issei"
Co oznaczało: "pierwsze pokolenie w Stanach Zjednoczonych"
Kiedy wszyscy bali się Niemców, bali się Japończyków
Ale większość bała się ataku na własny kraj
I tamtego ranka, kiedy Ken wyszedł na słomiankę
Jego świat pociemniał, ponieważ
Dokładnie tam, na pierwszej stronie gazety
Trzy tygodnie przed 1942
"Zbombardowano Pearl Harbour, nadchodzą Japończycy"
Zdjęcia żołnierzy ginących i uciekających
Ken wiedział, do czego to doprowadzi
Tak jak przewidywał, Prezydent ogłosił
"Źli Japończycy w naszym kraju zostaną odizolowani"
Dali Kenowi parę dni
Żeby spakował cały swój dobytek w dwie torby
Tylko dwie torby, nie mógł nawet zmieścić swoich ubrań
Niektórzy nie mieli nawet walizki, by coś w nią spakować
Więc dwa worki na śmieci to wszystko, co im dali
Kiedy dzieci zapytały mamy: "Dokąd jedziemy?"
Nikt nawet nie wiedział, co im odpowiedzieć
Ken nie chciał kłamać, powiedział: "USA szuka szpiegów
Więc musimy mieszkać w miejscu zwanym Mandinar
Gdzie jest wielu Japończyków"
Przestań, nie patrz na strzelca
Nie chcesz chyba, żeby żołnierze zaczęli się zastanawiać
Czy uciekniesz, czy nie
Bo jeśli będziesz uciekał, możesz zostać postrzelony
Więc nawet nie próbuj o tym myśleć
Spróbuj o to się nie martwić, będąc tak ściśniętym
Pewnego dnia wyjdziemy stąd, kiedyś, kiedyś
Tak szybko, jak tylko wybuchła wojna
F.B.I. przyszło i po prostu weszli na domu, i:
"Musi pan iść
Wszyscy Japończycy muszą pójść"
Wzięli pana Ni
Ludzie nie rozumieli
Dlaczego musieli go wziąć?
Ponieważ jest niewinnym pracownikiem
Więc teraz są w mieście z żołnierzami, otaczającymi ich
Każdego dnia, każdej nocy obserwują ich z góry
Z wież strażniczych na murze
Ken w ogóle nie mógł ich nienawidzić
Oni po prostu wykonywali swoją pracę i
Nie chciał robić żadnych problemów
Miał mały ogród z warzywami i owocami, które
Dawał oddziałom wojska w koszu, który uplotła jego żona
Ale skrycie pragnął uratować życie swojej rodziny
Jeńcy wojny w swoim własnym, cholernym kraju
Za co?
Czas mijał w więziennym mieście
Chciał to naprawić, kiedy będą wolni
Jedynym wyjściem było wstąpienie do armii
I nagle, niektórzy mężczyźni odeszli do armii, zaciągnęli się
I skończyli lecąc nad Japonię z bombą
Ten 15-sto kilotonowy ładunek doprowadził do końca wojny bardzo szybko
Dwa miasta zostały rozerwane na kawałki, koniec wojny nadszedł szybko
Ken wyszedł z dużą nadzieją na normalne życie ze swoimi dziećmi i żoną
Ale kiedy powrócili do swojego domu
To, co zobaczyli, sprawiło, że poczuli się tak samotni
Ci ludzie zdemolowali każdy pokój
Wybili okna i wybili otwór w drzwiach
Napisali na ścianach i podłodze:
"Japończycy nie są tu już mile widziani"
A Kenji upuścił obie torby u boku i tylko stał na zewnątrz
Popatrzył na swoją żonę nie wiedząc, co powiedzieć
Ona spojrzała na niego ocierając łzy
I powiedziała: "Kiedyś będzie dobrze, pewnego dnia"
Teraz imiona zostały zmienione, ale historia jest prawdziwa
Moja rodzina została zamknięta w roku '42
Moja rodzina była tam, było mrocznie i duszno
A oni nazywali to obozem dla internowanych
Kiedy pierwszy raz opuściliśmy obóz.. uch..
Było... bardzo.. bardzo źle
Pamiętam, jak mój mąż mówił:
"Czy dotrwamy do końca?"
Później mój mąż umarł, zanim zamknęli obóz
Miał 15 lat, kiedy wyemigrował z Japonii
Pracował do czasu, aż był w stanie kupić działkę i założyć sklep
Pozwólcie, że opowiem wam historię w formie wyobrażenia
Nie wiem, dlaczego tego chcę, ale wiem, co to oznacza
Zamknijcie oczy, po prostu zobrazujcie sobie scenę
Jaką dla was przedstawiam, była II Wojna Światowa
Kiedy ten mężczyzna o imieniu Kenji obudził się
Ken nie był żołnierzem
Był tylko człowiekiem z rodziną, który prowadził sklep w LA
Tego dnia wygrzebał się z łóżka, jak to zwykle robił
Jajka i bekon z żoną i dziećmi
Mieszkał na drugim piętrze małego sklepu, który prowadził
Przeniósł się do LA z Japonii
Nazywali go "imigrantem"
Po Japońsku, powiedziałby, że był nazywany "issei"
Co oznaczało: "pierwsze pokolenie w Stanach Zjednoczonych"
Kiedy wszyscy bali się Niemców, bali się Japończyków
Ale większość bała się ataku na własny kraj
I tamtego ranka, kiedy Ken wyszedł na słomiankę
Jego świat pociemniał, ponieważ
Dokładnie tam, na pierwszej stronie gazety
Trzy tygodnie przed 1942
"Zbombardowano Pearl Harbour, nadchodzą Japończycy"
Zdjęcia żołnierzy ginących i uciekających
Ken wiedział, do czego to doprowadzi
Tak jak przewidywał, Prezydent ogłosił
"Źli Japończycy w naszym kraju zostaną odizolowani"
Dali Kenowi parę dni
Żeby spakował cały swój dobytek w dwie torby
Tylko dwie torby, nie mógł nawet zmieścić swoich ubrań
Niektórzy nie mieli nawet walizki, by coś w nią spakować
Więc dwa worki na śmieci to wszystko, co im dali
Kiedy dzieci zapytały mamy: "Dokąd jedziemy?"
Nikt nawet nie wiedział, co im odpowiedzieć
Ken nie chciał kłamać, powiedział: "USA szuka szpiegów
Więc musimy mieszkać w miejscu zwanym Mandinar
Gdzie jest wielu Japończyków"
Przestań, nie patrz na strzelca
Nie chcesz chyba, żeby żołnierze zaczęli się zastanawiać
Czy uciekniesz, czy nie
Bo jeśli będziesz uciekał, możesz zostać postrzelony
Więc nawet nie próbuj o tym myśleć
Spróbuj o to się nie martwić, będąc tak ściśniętym
Pewnego dnia wyjdziemy stąd, kiedyś, kiedyś
Tak szybko, jak tylko wybuchła wojna
F.B.I. przyszło i po prostu weszli na domu, i:
"Musi pan iść
Wszyscy Japończycy muszą pójść"
Wzięli pana Ni
Ludzie nie rozumieli
Dlaczego musieli go wziąć?
Ponieważ jest niewinnym pracownikiem
Więc teraz są w mieście z żołnierzami, otaczającymi ich
Każdego dnia, każdej nocy obserwują ich z góry
Z wież strażniczych na murze
Ken w ogóle nie mógł ich nienawidzić
Oni po prostu wykonywali swoją pracę i
Nie chciał robić żadnych problemów
Miał mały ogród z warzywami i owocami, które
Dawał oddziałom wojska w koszu, który uplotła jego żona
Ale skrycie pragnął uratować życie swojej rodziny
Jeńcy wojny w swoim własnym, cholernym kraju
Za co?
Czas mijał w więziennym mieście
Chciał to naprawić, kiedy będą wolni
Jedynym wyjściem było wstąpienie do armii
I nagle, niektórzy mężczyźni odeszli do armii, zaciągnęli się
I skończyli lecąc nad Japonię z bombą
Ten 15-sto kilotonowy ładunek doprowadził do końca wojny bardzo szybko
Dwa miasta zostały rozerwane na kawałki, koniec wojny nadszedł szybko
Ken wyszedł z dużą nadzieją na normalne życie ze swoimi dziećmi i żoną
Ale kiedy powrócili do swojego domu
To, co zobaczyli, sprawiło, że poczuli się tak samotni
Ci ludzie zdemolowali każdy pokój
Wybili okna i wybili otwór w drzwiach
Napisali na ścianach i podłodze:
"Japończycy nie są tu już mile widziani"
A Kenji upuścił obie torby u boku i tylko stał na zewnątrz
Popatrzył na swoją żonę nie wiedząc, co powiedzieć
Ona spojrzała na niego ocierając łzy
I powiedziała: "Kiedyś będzie dobrze, pewnego dnia"
Teraz imiona zostały zmienione, ale historia jest prawdziwa
Moja rodzina została zamknięta w roku '42
Moja rodzina była tam, było mrocznie i duszno
A oni nazywali to obozem dla internowanych
Kiedy pierwszy raz opuściliśmy obóz.. uch..
Było... bardzo.. bardzo źle
Pamiętam, jak mój mąż mówił:
"Czy dotrwamy do końca?"
Później mój mąż umarł, zanim zamknęli obóz
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Mike Shinoda Edytuj metrykę |
|---|---|
| Rok wydania: |
2005 |
| Wykonanie oryginalne: |
Fort Minor |
| Płyty: |
The Rising Tied |
| Ciekawostki: |
Tekst opowiada o prawdziwych zdarzeniach z życia rodziny Mike'a Shinody. Głosy w utworze należą do taty i ciotki Mike'a. |
Komentarze (7):
Żyje! Przecież to on wypowiada się na samym początku. "My father came from Japan in 1905. He was 15 when he immigrated from Japan. He worked until he was able to buy - to actually build a store" - to jego wypowiedź o własnym ojcu, czyli dziadku Mike'a. Poza tym czasem można zobaczyć zdjęcia Shinody z swoimi rodzicami, więc... Skąd ten pomysł?
Pokaż powiązany komentarz ↓