Fortíð - Austursins Heimsenda Her

Bræður munu berjast
og að bönum verða,
munu systrungar
syfjum spilla,
hart er í heimi,
hórdómur mikill,
skeggöld, skálmöld,
skildir eru klofnir,
vindöld, vargöld,
áður veröld steypist
mun engi maður
öðrum þyrma.

Leika Míms synir
en mjötuður kyndist
að inu galla
Gjallarhorni,
hátt blæs Heimdallur,
horn er á lofti,
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

Ymur ið aldna tré
en jötunn losnar,
skelfur Yggdrasils
askur standandi.

Geyr nú Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna
en freki renna.
Fjöld veit hún fræða,
fram sé ég lengra,
um ragnarök
römm sigtíva.

Hrymur ekur austan,
hefist lind fyrir,
snýst jörmungandur
í jötunmóði.
Ormur knýr unnir
en ari hlakkar,
slítur nái neffölur,
Naglfar losnar.

Kjóll fer austan,
koma munu Múspells
um lög lýðir
en Loki stýrir,
fara fífls megir
með freka allir,
þeim er bróðir
Býleifs í för.